Przyjaźń Uli i Zenka oparta jest na podobnych przeżyciach, wzajemnym zaufaniu i zrozumieniu, a także na poszukiwaniu kogoś bliskiego. Oboje chcą się sobą opiekować, ale troszczą się też o innych. Mimo to na początku są wobec siebie nieufni. Boją się, bo już zostali skrzywdzeni. Inny charakter ma przyjaźń ofiarowana Zenkowi przez Julka – to bezgraniczne i bezwarunkowe oddanie, które przybiera charakter ślepej miłości do idola.
Przyjaźń zaproponowana przez Mariana jest pełna rozsądku, mądrości i rozwagi. Jako najstarszy stara się zrozumieć sytuację przybyłego chłopca. Wie, że musi mu pomóc, „bo tak trzeba”. Dwuznaczna jest postawa Pestki – na początku dziewczyna jest bardzo nieufna wobec nowego, potem staje się zazdrosna o przyjaźń łączącą Ulę i Zenka, ponieważ sama chciałaby zdobyć uznanie chłopca. W końcu staje się pełna poświęcenia i oddania.
Przyjaznymi można nazwać też wszystkie zachowania dorosłych, mające na celu okazanie pomocy i miłości do dzieci. Pomoc ojca Uli była niezwykle szlachetna, a matka Pestki – początkowo niechętna jak córka, z czasem stała się pełna zrozumienia.