Książka jednak wyraźnie różni się od „Dzieci z Bullerbyn” czy „Pippi Pończoszanki” przede wszystkim dlatego, że kryje w sobie morał. Autorka tą wzruszającą opowieścią stara się przekazać prawdę o pojednaniu, potędze dobra i o wielkiej sile miłości, które zawsze potrafią zatriumfować nad złem, nienawiścią i niesprawiedliwością.
„Ronja” to jednak nie tylko opowieść, która zabiera nas w podróż do malowniczych, dzikich zakątków. W historii Ronji i Birka odnajdujemy portret istoty człowieczej natury i ludzkiej egzystencji, a także naturalnych (tkwiących w nas wszystkich) skłonności do buntu i walki o wyznawane wartości i przekonania. W powieści poruszone zostały tez kwestie relacji międzyludzkich – tego, w jaki sposób się kształtują i zmieniają.
Powieść zawiera w sobie olbrzymi ładunek emocjonalny, który sprawia, że czytając o losach zbuntowanej pary, sami chcielibyśmy choć przez moment znaleźć się z nimi w lesie i tak jak oni odciąć się od wszelkich nakazów, norm i zasad.
Autorka pokazuje również, że nieodłącznym i nieuniknionym etapem ludzkiej egzystencji jest okres młodzieńczego buntu. Każdy z nas go przechodzi i za sprawą swojego instynktu odczuwa potrzebę negowania wszelkich norm i zasad. Dzieje się tak dlatego, że człowiek z natury dąży do samookreślenia i poznania granic swoich możliwości i swojego jestestwa. Z chwilą podniesienia buntu zauważa, że może okazać się on potężną siłą, niweczącą dotychczasowe autorytety i podważającą dotychczas uznawane wartości. Człowiek będąc młodym i niedoświadczonym, nie ma jeszcze świadomości, jaką rolę w jego życiu może tak naprawdę odegrać bunt. Okazuje się bowiem, że bunt może odkryć prawdę o świecie i o nas samych.
Astrid Lindgren daleka jest jednak od postawienia tezy, że ciekawość świata jest czymś złym. Stara się raczej uświadomić nam, że ten proces jest naturalny i że poprzedza on dojrzewanie człowieka do pełnego poznania siebie. Autorka nie pozostawia jednak buntu swoich bohaterów naturalnemu biegowi, a pokazuje, że buntownicza postawa może przynieść wiele dobra i odmienić dotychczas złe czy niepełne postrzeganie rzeczywistości (to Ronja i Birk odnajdują granice między dobrem i złem oraz nakłaniają swoich rodziców do zastanowienia się nad dotychczasowym postępowaniem). Dzieci podążając za naturalnym instynktem, starają się znaleźć odpowiedź na najbardziej istotne w życiu pytania. Czynią to bez pomocy dorosłych, a nawet wbrew ich woli. Lindgren uświadamia nam też, że człowiek musi przejść etap wewnętrznej rewolucji, by w pełni poznać siebie i odmienić (lub też wzbogacić) swoje życie.
Ronja i Birk musieli przejść ten ważny etap, aby ich dobra natura mogła ukazać się światu w pełnej krasie, zamieniając młodzieńczy bunt w bunt „dojrzały”, w którym „nie” nie jest tylko bezwartościową negacją, ale stanowi dowód głębszego namysłu nad światem i własnym postępowaniem.
Młodzieńczy bunt związany z przekraczaniem granic odniesie się w końcu do najbardziej istotnego problemu, jakim była bezmyślna nienawiść rodziców młodych bohaterów. Nie tylko im się sprzeciwią, ale uświadomią im też, że to ich postawa jest przyczyną wszelkiego zła, które ich dotyka. W końcu siłą swojej miłości nakłonią rody do pojednania się i zapomnienia o dawnych urazach.
Opowieść o Ronji i Birku niesie też ponadczasowe przesłanie – niemal każdy z nas może utożsamiać się z bohaterami, gdyż wszyscy przechodzimy w swoim życiu okres buntu, w którym czujemy się nierozumiani przez bliskich i w którym podejmujemy walkę w obronie swoich przekonań. Autorka dotyka więc intymnej sfery życia każdego z nas. Aby dobrze zrozumieć przesłanie książki, musimy pamiętać o realiach, w jakich żyjemy. We współczesnym świecie odnajdziemy wiele przykładów światowych konfliktów, wojen i rosnącej nienawiści, które są efektem m.in. reakcji na podnoszenie buntu i sprzeciwianie się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i prawom człowieka. Wszystkie te zdarzenia dotykają również w mniejszym lub większym stopniu nas samych. Tylko decydując się na odważny (i konstruktywny!) bunt, możemy próbować coś zmienić i uczynić swoje życie prawdziwie wartościowym potwierdzeniem dla wyznawanych zasad i przekonań.
