Główna bohaterka powieści – czternastoletnia Alicja – jest (wydawałoby się) typową nastolatką. Wrażliwa, samotna i nieco zagubiona, z ironią przygląda się niezrozumiałym zachowaniom dorosłych. Dziewczynka ma żal do własnych rodziców, którzy kilka lat temu „dla jej dobra” zdecydowali się na rozwód. Dociekliwa bohaterka nie potrafi zrozumieć logiki takiego działania, nie wierzy w dobre intencje rodziców. W głębi duszy buntuje się przeciw zaobserwowanym, życiowym niesprawiedliwościom (nowa partnerka ojca i samotność matki, trudny los Roberta i Sary). Uporczywe doświadczenie rozczarowania odbiera nadzieję na własne szczęście (brak wiary w prawdziwą przyjaźń i miłość). Kolejne wątpliwości niebezpiecznie kumulują się i w przyszłości być może zmusiłyby bohaterkę do głośnego wyrażenia swojego buntu, ale w kluczowym momencie Alicja dowiaduje się o chorobie brata.
Stan Fryderyka zmienia perspektywę oceny całego dotychczasowego życia bohaterki. Od tego momentu Alicja przestaje być osobą obojętną i bierną. Cierpienie bliskich wyzwala w niej wrażliwość, odwagę i pokłady energii. Co ciekawe, dzięki Fryderykowi, bohaterka zaczyna też dostrzegać prawdziwe motywacje otaczających ją ludzi – ich głęboko ukryte troski i obawy. Zrozumienie otwiera drogę do wspólnego dialogu, a ten często daje początek prawdziwej przyjaźni (autorka wielokrotnie podkreśla wagę szczerej rozmowy). Alicja, w obliczu ciężkiej choroby brata, uczy się odpowiedzialności i rozpoznawania tego, co w życiu najważniejsze. Proces dojrzewania psychicznego Alicji najlepiej oddają jej zapiski, zatytułowane jako „Listy do samej siebie”. W jednym z nich – zadedykowanym Robertowi – bohaterka pisze: „(…) wiadomo, że baśń trzeba opuścić, jeżeli chcemy choć trochę dorosnąć. Opuszczam moje bezpieczne dzieciństwo dzięki Tobie i Fryckowi. Obaj uczycie mnie odwagi w przyjmowaniu tego, co bywa nawet okrutne. Ale gdy się z tym okrucieństwem zmagam, wiem, że o was walczę.”
Ważnym elementem powieści są liczne nawiązania do postaci szwedzkiej pisarki – Astrid Lindgren. Matka Alicji zajmuje się badaniem twórczości pisarki (nad biurkiem w jej gabinecie wisi portret Astrid, w finale utworu kobieta kończy jej biografię zatytułowaną „Jak zakwitła Lipowa Gałąź”). Ojciec Alicji jest znawcą literatury szwedzkiej, a sama Alicja zostaje obdarzona przez babcię przydomkiem „Hałasówkowo” (polska wersja nazwy „Bulerbyn”). Podczas rozmów z Fryderykiem Alicja przytacza treść powieści „Bracia Lwie Serce”. Lindgren, spełnia więc pośrednio rolę mądrego doradcy, znawcy życia i ludzkich problemów. Jej dzieła koją, uczą oswajać strach i podejmować walkę z życiowymi przeciwnościami.
