Akcja powieści rozgrywa się tuż po ogłoszeniu zakończenia działań wojennych. Andrzejewski pokazuje, w jaki sposób zdegradowały one ludzką psychikę i moralność.
Antoni Kossecki, przed wojną szanowany adwokat, będący wzorem dla innych, wobozie pełnił rolę sztubowego. By przeżyć, donosił na więźniów i katował ich.
Młodzi chłopcy nie mogli uczestniczyć w wojnie. Są zazdrośni o życie „prawdziwych mężczyzn”, których chcą naśladować. Wojna wypaczyła ich psychikę-nie mają naturalnych, ludzkich odruchów, brak u nich empatii. Fascynuje ich tylko siła i przemoc. Są „zarażeni wojną”, nie rozumieją, że walki to śmierć milionów ludzi, drastyczne metody
Antoni Kossecki, przed wojną szanowany adwokat, będący wzorem dla innych, wobozie pełnił rolę sztubowego. By przeżyć, donosił na więźniów i katował ich.
Młodzi chłopcy nie mogli uczestniczyć w wojnie. Są zazdrośni o życie „prawdziwych mężczyzn”, których chcą naśladować. Wojna wypaczyła ich psychikę-nie mają naturalnych, ludzkich odruchów, brak u nich empatii. Fascynuje ich tylko siła i przemoc. Są „zarażeni wojną”, nie rozumieją, że walki to śmierć milionów ludzi, drastyczne metody
