Rycerz to jeden z modeli parenetycznych średniowiecznej Europy zachodniej. Najważniejsze były dla niego: walka, honor, wierność królowi, państwu, a także zasadom katolickiego wychowania. Rycerz miał być mężny i odważny.
Wszystkie te cechy miał niewątpliwie hrabia Roland. Był dowódcą tylnej gwardii wojsk Karola Wielkiego, która skutkiem zdrady Ganelona została otoczona w wąwozie przez Saracenów. Jego przyjaciel, Oliwier, trzykrotnie próbował namówić Rolanda do wezwania pomocy, ten jednak, uniesiony honorem – odmawiał. Kiedy wreszcie się na to zdecydował, było już za późno – przybyły na odsiecz Karol może tylko pomścić pamięć poległych. Mimo pewności klęski wojsk francuskich, Rolandowi nawet nie przeszło przez myśl opuszczenie pola walki, bo wyżej cenił śmierć w blasku chwały niż przeżycie i splamienie swego honoru.
Roland stał się postacią legendarną, najsłynniejszym z paladynów Karola Wielkiego, najbardziej bohaterską postacią średniowiecza, ideałem rycerza chrześcijańskiego, o nadludzkiej sile i odwadze, żołnierza wiernego władcy, ojczyźnie i Bogu, walczącego w obronie wiary. Przepełnia go germańska duma i z tego powodu nie wzywa pomocy króla. Jest bowiem świadomy swej wartości i nie przejmuje się cierpieniem, które może go spotkać, byle tylko ocalić honor.
Wszystkie te cechy miał niewątpliwie hrabia Roland. Był dowódcą tylnej gwardii wojsk Karola Wielkiego, która skutkiem zdrady Ganelona została otoczona w wąwozie przez Saracenów. Jego przyjaciel, Oliwier, trzykrotnie próbował namówić Rolanda do wezwania pomocy, ten jednak, uniesiony honorem – odmawiał. Kiedy wreszcie się na to zdecydował, było już za późno – przybyły na odsiecz Karol może tylko pomścić pamięć poległych. Mimo pewności klęski wojsk francuskich, Rolandowi nawet nie przeszło przez myśl opuszczenie pola walki, bo wyżej cenił śmierć w blasku chwały niż przeżycie i splamienie swego honoru.
Roland stał się postacią legendarną, najsłynniejszym z paladynów Karola Wielkiego, najbardziej bohaterską postacią średniowiecza, ideałem rycerza chrześcijańskiego, o nadludzkiej sile i odwadze, żołnierza wiernego władcy, ojczyźnie i Bogu, walczącego w obronie wiary. Przepełnia go germańska duma i z tego powodu nie wzywa pomocy króla. Jest bowiem świadomy swej wartości i nie przejmuje się cierpieniem, które może go spotkać, byle tylko ocalić honor.
