Madame - streszczenie

Rzeczywistość za oknem jest szara i przytłaczająca - taki sam jest świat młodych, zamkniętych w trybach szkoły będącej na usługach państwa. W takim świecie nie można się odnaleźć, ale można stworzyć swój własny – w którym istnieją sztuka, literatura, dobro i piękno. Tak właśnie czyni bohater powieści, który jest jednocześnie narratorem. Próbuje oszukać zło, pamiętając że ono istnieje. Czyta, myśli, wpada na świetne pomysły. Zakłada zespół muzyczny, a potem teatralny, których żywot jest jednak bardzo krótki (co jest spowodowane ingerencją pedagogów).

Kiedy w szkole pojawia się piękna, trzydziestoletnia kobieta, która wszystkim rzuca się w oczy wszystkimi, całą uwaga chłopca kieruje się właśnie na nią. Łatwo jest mu znaleźć z nią wspólny język, ponieważ doskonale zna francuski i francuskojęzyczne dzieła literackie. Pisze także wypracowanie, w którym w sposób zadziorny odwołuje się do magii oraz kobiecości i męskości. Pragnie poznać nauczycielkę jak najlepiej, dlatego wszystkie jego wysiłki zmierzają w kierunku zdobycia o niej jakichś informacji. Chłopak staje na głowie, żeby choć przez chwilę przebywać w towarzystwie Madame. Domyśla się, że poza szkołą są to miejsca związane z kulturą i sztuką Francji, bywa więc na wernisażach francuskich artystów.

Chłopak podejmuje się karkołomnych przedsięwzięć. Na przykład w papierach Uniwersytetu Warszawskiego odnajduje dokumentację związaną z pracą magisterską uwielbianej kobiety (dotyczyła twórczości Simone de Beauvoir). Poznaje także datę i miejsce urodzenia nauczycielki oraz pewne fakty z historii jej rodziny (tułaczka po Francji i Hiszpanii, dramaty związane z sytuacją w tych krajach).

Kobieta dostrzega zainteresowanie ucznia. W pewnych sytuacjach okazuje mu troskę (na przykład gdy ten się kaleczy), w innych – daje powód do dumy (na przykład gdy podczas balu maturalnego prosi go do tańca, a potem, zupełnie po koleżeńsku, wędrują razem pod jej dom.). Znajomość przerwana zostaje przez wyjazd nauczycielki do Francji. Chłopak zaś rozpoczyna studia romanistyczne. Podczas praktyk studenckich ponownie zjawia się w swoim dawnym liceum – w nowej roli. Słyszy plotki o swoim romansie z Madame i bynajmniej im nie zaprzecza.

Młody mężczyzna niespodziewanie otrzymuje paczkę (zaraz po swoich urodzinach). Jej zawartość to widokówka z Mont Blanc i pióro. Z treści listu dowiaduje się, że - jako pisarz - ma tym piórem walczyć z trudną rzeczywistością.

Powieść kończy się dopiskiem, „Post scriptum”. Jest rok 1983. Bohater informuje, że swoje niewydane dzieło, będące świadectwem epoki, powierzy komuś bliskiemu. i że ta osoba mieszka na Zachodzie.