Przewija się ona w wielu wspomnieniach głównego bohatera. Szymon doświadczył wojny namacalnie, jako dowódca małego oddziału chłopskiej partyzantki. Walka z okupantem kojarzy mu się z ciągłym ryzykiem, szybką akcją i pogrzebami swych towarzyszy. Wojna zmieniła bohatera, po powrocie do domu Szymon nie potrafi się odnaleźć w roli dobrego syna i przyszłego gospodarza. Ojciec wstydzi się, że syn potrafił bez skrupułów zabijać i nie ma żadnych wyrzutów sumienia. Szymon wie, że podczas wojny nie było czasu na moralnie rozważania. Jeśli ktoś chciał przeżyć musiał zabijać i uciekać, być szybszym, sprytniejszym i silniejszym.
Wojenne sceny we wspomnieniach bohatera to: moment przed rozstrzelaniem chłopów schwytanych na rynku, schronienie w opuszczonym grobowcu i zwłoki poległych żołnierzy obdzierane z butów.
