Ciemność owiewa cały utwór
od początku do końca. Starzec rozpoczyna swoją opowieść o zmroku,
kończy również w nocy. W jego historii także cały czas
mamy do czynienia z ciemnością. Marlow określa siedzibę Kurtza
jako „jądro ciemności”, a ludzi zamieszkujących dzicz jako
ciemny naród. Organizacja do jakiej należał agent handlowy,
Kurtz, w nazwie również zawierała ów słowo.
Ciemność jest ważnym symbolem. W ciemności czujemy się niepewnie, wyostrzamy wszystkie zmysły poza wzrokiem, ponieważ tylko one nam pozostają. W dżungli również było ciemno, korony drzew nie wpuszczały słońca do dzikich zakątków. W każdym miejscu czaili się barbarzyńcy, których kroki można było jedynie nasłuchiwać. Mrok przeszył także duszę Kurtza. Stał się złym i opętanym człowiekiem. Wyrzekł się młodzieńczych ideałów i przeszedł na złą, ciemną stronę. Wybrał życie króla, zrezygnował ze swojego światłego, humanistycznego oblicza. Chęć władzy zgubiła tego człowieka i doprowadziła do choroby, a w efekcie do śmierci.
Ciemność jest ważnym symbolem. W ciemności czujemy się niepewnie, wyostrzamy wszystkie zmysły poza wzrokiem, ponieważ tylko one nam pozostają. W dżungli również było ciemno, korony drzew nie wpuszczały słońca do dzikich zakątków. W każdym miejscu czaili się barbarzyńcy, których kroki można było jedynie nasłuchiwać. Mrok przeszył także duszę Kurtza. Stał się złym i opętanym człowiekiem. Wyrzekł się młodzieńczych ideałów i przeszedł na złą, ciemną stronę. Wybrał życie króla, zrezygnował ze swojego światłego, humanistycznego oblicza. Chęć władzy zgubiła tego człowieka i doprowadziła do choroby, a w efekcie do śmierci.
