Poznajemy go jako schorowanego, u kresu życia i sił człowieka – naukowca, który całe życie próbuje odkryć i zawładnąć tajemnicą życia i śmierci. Jest to człowiek bardzo nieszczęśliwy. Opowiadając historię swego życia, dokonuje jakby rozrachunku z samym sobą. Na tle dziejących się w powieści wydarzeń rachunek ten nie wypada zbyt kolorowo ani pozytywnie, gdyż to przez swoją lekkomyślność – doprowadza on do tragedii swojej własnej – traci w tragicznych okolicznościach brata a później żonę. Przyczynia się także do tragedii tworu, którego był mistrzem i autorem.
Wiktor to także postać trudna do jednoznacznego określenia czy jest on bohaterem pozytywnym czy negatywnym. Biorąc pod uwagę to że jego aspiracje biorą górę nad rozsądkiem postrzegany jest jako negatywna postać. Jednakże tragedia jaką przeżywa – nagła śmierć matki, którą kochał, potem śmierć brata, morderstwo jego świeżo poślubionej małżonki, strata przyjaciela – wzbudza u czytelnika głębokie współczucie i zrozumienie dla jego bólu i losu jaki przeżywa.
Postać Wiktora uosabia nie tylko niespełnione odwieczne marzenie zawładnięcia życiem i śmiercią ludzką. Jest on także pewnym wyraźnym symbolem nieszczęścia i ludzkiego zagubienia.
Jest niesłowny przez co ściąga na siebie kolejną tragedię. Zna bowiem porywczość potwora, więc mógł się spodziewać najgorszej reakcji na niedotrzymanie słowa, a jednak ryzykuje i pozostawia potwora samemu sobie.
W tej postaci można ujrzeć jakby odniesienie do sławnych przypowieści o tym, iż nieuczciwość, krnąbrność i egoizm, muszą kiedyś zostać ukarane.
