Frankenstein jako przykład powieści gotyckiej
Za pierwszą powieść gotycką uznaje się "Zamek w Otranto" Horace'a Walpole'a, wydaną w 1754 roku. Po niej nastąpił wysyp dzieł tego gatunku i trwał mniej więcej do połowy wieku XIX. Typowa powieść gotycka stanowiła połączenie romansu i horroru, bohaterkami były zazwyczaj młode dziewczęta, które w jakiś sposób znajdywały się w ponurym zamczysku, tam zaś były świadkami nadnaturalnych zjawisk. "Frankenstein" Mary Shelley wyróżnia się na tym tle różnymi modyfikacjami, jednak wciąż możemy uznać go za przykład tego gatunku.
We "Frankensteinie" nie mamy problemów z odnalezieniem zjawisk nie z tego świata. Potwór powołany został przez Wiktora Frankensteina do życia w tajemniczych okolicznościach, za pomocą sekretnych mikstur chemicznych. Może nie nawiązywał w celu stworzenia tego dzieła kontaktów z duchami, ale nauka, którą poznał, ma w sobie coś z magii, ponieważ udało mu się dokonać czegoś nieosiągalnego. Jest to modyfikacja znanego od wieków przerażającego motywu wskrzeszania zmarłych, lecz uwiarygodnionego za pomocą naukowej otoczki.
Jednym z najważniejszych elementów gotyckiej powieści jest odpowiednia atmosfera. Tworzy ją miejsce i czas wydarzeń czy też zjawiska atmosferyczne. Zazwyczaj miejscem akcji jest ponure zamczysko w odległym, nieznanym kraju. W powieści Mary Shelley zamiast tego mamy do czynienia z laboratorium w Szwajcarii. Trudno postawić znak równości między wielką, osnutą tajemnicą gotycką rezydencją a miejscem, gdzie ktoś przeprowadza naukowe eksperymenty, jednak należy zauważyć, iż obie lokacje są równie przerażające i nieznane: w laboratorium Frankenstein przeprowadza doświadczenia, które przekraczają granice ludzkiego świata, jego działalność jest podejrzana. Nie wiemy, jak straszliwe eksponaty może posiadać
Za pierwszą powieść gotycką uznaje się "Zamek w Otranto" Horace'a Walpole'a, wydaną w 1754 roku. Po niej nastąpił wysyp dzieł tego gatunku i trwał mniej więcej do połowy wieku XIX. Typowa powieść gotycka stanowiła połączenie romansu i horroru, bohaterkami były zazwyczaj młode dziewczęta, które w jakiś sposób znajdywały się w ponurym zamczysku, tam zaś były świadkami nadnaturalnych zjawisk. "Frankenstein" Mary Shelley wyróżnia się na tym tle różnymi modyfikacjami, jednak wciąż możemy uznać go za przykład tego gatunku.
We "Frankensteinie" nie mamy problemów z odnalezieniem zjawisk nie z tego świata. Potwór powołany został przez Wiktora Frankensteina do życia w tajemniczych okolicznościach, za pomocą sekretnych mikstur chemicznych. Może nie nawiązywał w celu stworzenia tego dzieła kontaktów z duchami, ale nauka, którą poznał, ma w sobie coś z magii, ponieważ udało mu się dokonać czegoś nieosiągalnego. Jest to modyfikacja znanego od wieków przerażającego motywu wskrzeszania zmarłych, lecz uwiarygodnionego za pomocą naukowej otoczki.
Jednym z najważniejszych elementów gotyckiej powieści jest odpowiednia atmosfera. Tworzy ją miejsce i czas wydarzeń czy też zjawiska atmosferyczne. Zazwyczaj miejscem akcji jest ponure zamczysko w odległym, nieznanym kraju. W powieści Mary Shelley zamiast tego mamy do czynienia z laboratorium w Szwajcarii. Trudno postawić znak równości między wielką, osnutą tajemnicą gotycką rezydencją a miejscem, gdzie ktoś przeprowadza naukowe eksperymenty, jednak należy zauważyć, iż obie lokacje są równie przerażające i nieznane: w laboratorium Frankenstein przeprowadza doświadczenia, które przekraczają granice ludzkiego świata, jego działalność jest podejrzana. Nie wiemy, jak straszliwe eksponaty może posiadać
