Motyw wojny pojawia się w ostatniej części powieści. Po wybuchu wojny rodzina Wańkowiczów zostaje brutalnie rozdzielona. Melchior Wańkowicz wyjeżdża do Rumunii, Tili emigruje do Stanów Zjednoczonych. W „Domeczku” pozostaje Krysia wraz z matką. Każdy z bohaterów doświadcza wojny w inny sposób. Ojciec rodziny zostaje korespondentem wojennym 2 Korpusu Wojska Polskiego i bierze udział w bitwie pod Monte Cassino. Krysia decyduje się na udział w powstaniu warszawskim. Jej matka wielokrotnie udziela schronienia wojennym uciekinierom. Marta – przebywająca z dala od wojennej zawieruchy – wygłasza odczyty, wysyła paczki do obozów jenieckich, pisze niezliczone publikacje o trudnej sytuacji Polaków. Wojna odbiera Wańkowiczom córkę i rodzinny dom. Pomimo tego, autor powieści decyduje się na opisywanie i podkreślanie tego, co w czasach przed i powojennych było jasne, dobre i szlachetne. Wojna nie jest w stanie zniszczyć silnej, rodzinnej więzi i naturalnego dążenia człowieka do szczęścia.
