Melchior Wańkowicz - biografia
Melchior Wańkowicz (1892-1974) – pisarz, dziennikarz, publicysta. Urodzony 10 stycznia 1892 roku w Kałużycach (na Białorusi). We wczesnym dzieciństwie traci rodziców i trafia pod opiekę babki. Kończy Liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. W latach 1909-11 redaguje konspiracyjne czasopismo „Wici”. Po zakończeniu szkoły rozpoczyna studia prawnicze (początkowo w krakowskiej Szkole Nauk Politycznych, później na Uniwersytecie Jagiellońskim), przerwane w 1914 roku. Dwa lata później bierze ślub z Zofią z Małagowskich (para będzie mieć dwie córki – Krystynę i Martę).Życie i twórczość
Po wybuchu I wojny światowej Wańkowicz wstępuje do 1 Korpusu Wschodniego i bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej, za co zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. Po powrocie do domu kończy studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim (1923) i rozpoczyna pracę naczelnika Wydziału Prasowego i Widowiskowego MSW. Na przełomie lat 20-tych i 30-tych współpracuje z „Kurierem Warszawskim” i „Wiadomościami Literackimi”. Zakłada też własne wydawnictwo „Rój”, w którym do 1939 roku ukażą się m.in. dzieła Zofii Kossak i Brunona Schulza. Po wybuchu II wojny światowej pisarz wyjeżdża do Rumunii. Od 1943 roku pracuje jako korespondent wojenny, towarzysząc 2 Korpusowi Wojska Polskiego gen. Władysława Andersa (pisarz bierze udział w słynnej bitwie pod Monte Cassino). Podczas wojny ginie starsza córka Wańkowicza – Krystyna (uczestniczka powstania warszawskiego), młodsza – Marta – wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszka na stałe (perypetie wojenne swojej rodziny Wańkowicz opisze w powieści p.t.: „Ziele na kraterze”). Po zakończeniu wojny pisarz wraz z żoną wyjeżdża do Londynu, a następnie emigruje do Stanów Zjednoczonych (1949). W tym czasie ukazują się kolejne dzieła Wańkowicza: „Ziele na kraterze”, „Kundlizm” i „Tworzywo”. W 1959 roku Wańkowicz powraca do Polski na stałe. Pięć lat później – na skutek podpisania słynnego „Listu 34” – zostaje aresztowany i oskarżony o przekazywanie za granicę materiałów uderzających w rząd Polski Ludowej. Wyrok skazujący (dwa lata więzienia) zostaje uchylony ze względu na zły stan zdrowia oskarżonego. Pisarz umiera 10 września 1974 roku w Warszawie. Jego ciało złożono na Powązkach.
1934 – „Opierzona rewolucja”, “Szczenięce lata”
1936 – „Na tropach Smętka”
1945-47 – „Bitwa o Monte Cassino”
1947 – „Kundlizm”
1951 – „Ziele na kraterze”
1954 – „Tworzywo”
1959 – „Hubalczycy”, “Westerplatte”
1961 – „Tędy i owędy”
1967-69 – cykl „W ślady Kolumba”:
„Atlantyk-Pacyfik” (1967, t.1)
„Królik i oceany” (1968, t.2)
„W pępku Ameryki” (1969, t.3)
1967 – „Zupa na gwoździu”
1972 – „Karafka La Fontaine'a” (t.1)
1980 – „Karafka La Fontaine'a (t.2)
Najważniejsze dzieła:
1927 – „W kościołach Meksyku”1934 – „Opierzona rewolucja”, “Szczenięce lata”
1936 – „Na tropach Smętka”
1945-47 – „Bitwa o Monte Cassino”
1947 – „Kundlizm”
1951 – „Ziele na kraterze”
1954 – „Tworzywo”
1959 – „Hubalczycy”, “Westerplatte”
1961 – „Tędy i owędy”
1967-69 – cykl „W ślady Kolumba”:
„Atlantyk-Pacyfik” (1967, t.1)
„Królik i oceany” (1968, t.2)
„W pępku Ameryki” (1969, t.3)
1967 – „Zupa na gwoździu”
1972 – „Karafka La Fontaine'a” (t.1)
1980 – „Karafka La Fontaine'a (t.2)
