„Był niezwykle wysoki i niezwykle chudy, a przy tym tak przygarbiony, że kształtem przypominał olbrzymi znak zapytania. Nosił szerokie, sięgające kolan szorty z kraciastego drelichu, trykotową koszulę w poprzeczne biało-niebieskie pasy, a na czubku jego łysej jak kolano głowy tkwiła mała, płócienna furażerka. Ten młodzieńczy strój uzupełniały olbrzymie buty na wibramowej podeszwie i mapnik zwisający z boku. Twarz miał suchą, pomarszczoną i spaloną słońcem. Na wielkim, łuszczącym się nosie tkwiły okulary w rogowej oprawie, spoza których patrzyły małe, zamglone oczy krótkowidza.”
Był profesorem zoologii. Pracował na Uniwersytecie Wrocławskim. Zajmował się badaniem nietoperzy i grot. Poruszał się starym, zdezelowanym pojazdem.
Wynajął pokój u państwa Lichoniów i zapłacił z góry za cały miesiąc. Po dwóch dniach zniknął. Jak się okazało badał w grocie nietoperze, ale zapomniał o tym powiadomić swoich gospodarzy. Wydawał się bardzo podejrzany grupie młodych detektywów, która na swoje potrzeby nazwała go Marsjaninem.
