Piękny, liryczny, szczegółowy opis wyglądu ukochanej Laury. Jej włosy – złociste, rozpuszczone, spływające kaskadą loków – odbijały światło słońca. Z twarzy można było odczytać współczucie (ale czy na pewno?
– zastanawia się poeta).
Postać ukochanej przypominała anielską istotę. Jej mowa, gesty, sposób poruszania się zdradzały – według poety – pozaziemskie pochodzenie kobiety. Podmiot liryczny używa wzniosłych sformułowań nazywając Laurę ,,niebiańskim blaskiem” i ,,zwycięskim słońcem”. W sielankowym opisie pojawia się jednak nuta goryczy.
Pomimo nieustannego uwielbienia dla ukochanej, poeta dostrzega na jej twarzy ślady przemijania (czasu i uczucia): ,,twarz się zmieniła w barwie”, oczy ,,przygasły”. Czas nie ma jednak wpływu na ludzkie namiętności, zwłaszcza te, które nie mają szansy na spełnienie – ,,gdy łuk oddalą, rana nie zdrowieje”.
– zastanawia się poeta).
Postać ukochanej przypominała anielską istotę. Jej mowa, gesty, sposób poruszania się zdradzały – według poety – pozaziemskie pochodzenie kobiety. Podmiot liryczny używa wzniosłych sformułowań nazywając Laurę ,,niebiańskim blaskiem” i ,,zwycięskim słońcem”. W sielankowym opisie pojawia się jednak nuta goryczy.
Pomimo nieustannego uwielbienia dla ukochanej, poeta dostrzega na jej twarzy ślady przemijania (czasu i uczucia): ,,twarz się zmieniła w barwie”, oczy ,,przygasły”. Czas nie ma jednak wpływu na ludzkie namiętności, zwłaszcza te, które nie mają szansy na spełnienie – ,,gdy łuk oddalą, rana nie zdrowieje”.