Francesco Petrarca – biografia
Francesco Petrarca urodził się 20 lipca 1304 roku w Arezzo. Był synem notariusza z Florencji. Studiował prawo w Bolonii i w Montpellier. Gdy jego ojciec zmarł przeniósł się do Awinionu i tam został duchownym. Otrzymał rozległe beneficja kościelne i wiódł spokojne życie nigdy nie narzekając na problemy finansowe. Wkrótce założył rodzinę i w 1337 roku urodził mu się syn, a następnie córka, z którym był szczególnie związany. Pisał zarówno w języku włoskim, jak i po łacinie, pasjonował się także filologią. Za swoją twórczość literacką otrzymał wieniec laurowy. Niestety, pomimo otrzymania tak prestiżowej i ważnej nagrody poeta popadł w głęboką depresję. Zmarła też jego ukochana, Laura. Petrarca przez całe swoje życie twierdził, że spotkał ukochaną 6 kwietnia 1327 roku w Wielki Piątek. Nikt jednak ze znajomych Francesca nigdy nie poznał osobiście dziewczyny, która stała się główną bohaterką sonetów artysty. Szczególna data poznania mogłaby wskazywać, że Laura była jedynie wytworem wyobraźni poety. W 1353 roku związał się z dworem Viscontich. 19 lipca 1374 roku zmarł w wilii w Arqua.
Twórczość
Do twórczości łacińskiej zaliczamy przede wszystkim zbiór listów:
-
„O sprawach bliskich”,
-
„O sprawach starości”,
-
„Do potomnych”,
-
„Bez nazwiska”,
-
„Listy wierszowane”.
Z kolei do utworów poetyckich:
-
„Sielanki”,
-
„Afryka”
-
„Psalmy pokutne”.
Pisał również traktaty erudycyjne i moralne. Tworzył także w języku włoskim: „Canzoniere”i „Triumfy”.
