„Ty, który jeszcze masz duszę Polaka, w prostocie serca kochający twoją Ojczyznę cnotliwy szlachcicu, czytaj z uwagą. Ani zawierzaj ślepo, ani odrzucaj na pierwszy odraz. Dochodź, czyli to nie jest prawda, co mówię. Idzie tu o losy twoje i o losy narodu, które są nierozdzielne... ” – pisze Staszic o Rzeczpospolitej. Ojczyzna jest dla pisarza najwyższą wartością. „Przestrogi” to kolejne już po „Uwagach nad życiem Jana Zamoyskiego” dzieło dotyczące naprawy polskiej państwowości. Autor konsekwentnie prosi czytelnika o poważne potraktowanie jego uwag. Przestrzega przed lekceważeniem widocznych oznak upadku ojczyzny (nasuwa się podobieństwo z treścią i dramaturgią „Kazań” księdza Piotra Skargi), którymi są: upadek prawa, rządy będące pod wpływem wielkich europejskich dynastii, buta szlachty podporządkowanej woli magnatów, korupcja w kręgach arystokracji, wreszcie – wysokość podatków nakładanych na rolnictwo i mieszczaństwo. Ratunek dla ojczyzny Staszic upatruje w stworzeniu równego społeczeństwa (sojusz szlachty i mieszczaństwa), odciążeniu rolnictwa i zbudowaniu silnej armii.