krzyżowej). Pisarz to samotna, wyalienowana jednostka krocząca drogą przygotowaną przez innych. Jednostka zmuszona do walki, bezradna i coraz bardziej obojętna wobec tego, co ją spotyka. Początkowo bohater planuje udawać zainteresowanie zadaniem, a w odpowiednim momencie – uciec. Kolejne wydarzenia utwierdzają jednak przyszłego samobójcę w stwierdzeniu, że nie warto żyć.
Cierpienie bohatera ma wymiar egzystencjalny. Tytułowa apokalipsa odzwierciedla rozpad zmurszałego świata, mozolnie podkopywanego przez komunizm. Epitet „mała” sugeruje odniesienie do losu głównego bohatera. Apokalipsa to nie tyle śmierć fizyczna, co obumarcie wewnętrznych nadziei i motywacji pisarza. Zagłada podstawowych wartości, na których powinna opierać się każda cywilizacja – prawdy, ładu, porządku, bezpieczeństwa. Powieść Konwickiego jest więc pesymistyczną wizją państwa zdominowanego przez totalitaryzm i człowieka, zwyciężonego przez system.
Cierpienie bohatera ma wymiar egzystencjalny. Tytułowa apokalipsa odzwierciedla rozpad zmurszałego świata, mozolnie podkopywanego przez komunizm. Epitet „mała” sugeruje odniesienie do losu głównego bohatera. Apokalipsa to nie tyle śmierć fizyczna, co obumarcie wewnętrznych nadziei i motywacji pisarza. Zagłada podstawowych wartości, na których powinna opierać się każda cywilizacja – prawdy, ładu, porządku, bezpieczeństwa. Powieść Konwickiego jest więc pesymistyczną wizją państwa zdominowanego przez totalitaryzm i człowieka, zwyciężonego przez system.
