Utwór konstrukcyjnie dzieli się na trzy części – w pierwszej z nich podmiot liryczny wymienia zaszczyty i niezwykłe umiejętności, które byłyby według niego niczym, gdyby nadrzędną wobec nich wartością nie byłaby miłość; w części drugiej wymieniane są cechy miłości, zaś w trzeciej jest zestawiana z różnymi nietrwałymi wartościami, które wobec niej stają się bezwartościowe. Konkluzją tekstu jest stwierdzenie, że mądra miłość jest największym odkryciem dorosłości.
