Wśród bezpośrednich przyczyn napisania „Pierwszego Listu do Koryntian”, którego „Hymn o miłości” jest najważniejszym fragmentem, wymienia się poselstwo z portowego miasta Korynt. Przedstawiono Pawłowi pytania tamtejszych chrześcijan oraz obraz miasta, które tonie w rozpuście.
Św. Paweł, faryzeusz nawrócony w drodze do Damaszku. Urodzony w żydowskiej rodzinie, obywatel Rzymu. Znany jako Apostoł, św. Paweł z Tarsu.
„Pierwszy List do Koryntian” napisał w Efezie, po zakończeniu podróży misyjnej do Koryntu. Są w tekście dane, które pozwalają przypuszczać że działo się to w latach pięćdziesiątych I w. n.e.
Wcześniej apostoł próbował nawrócić Ateńczyków, ale nie powiedział wszystkiego, nie powiedział im o ukrzyżowaniu. Dlatego teraz chciał odpowiedzieć na wszystkie pytania korynckich chrześcijan. Taka była funkcja tych listów. Miały nauczać, głosić Ewangelię. Wśród bezpośrednich przyczyn napisania „Pierwszego Listu…” wymienia się poselstwo z portowego miasta Korynt, przybycie ludzi Chloe, którzy opowiedzieli, co dzieje się w mieście. W świątyni Afrodyty odbywały się obrzędy, łączące miłość sakralną i erotyczną. W świecie utarło się powiedzenie „żyć po koryncku”, czyli rozpustnie. Chrześcijanie chcieli temu zaradzić.
„Pierwszy List do Koryntian” napisany został po grecku. Jego najważniejszy fragment, „Hymn o miłości”, miał być apoteozą uczucia czystego i przesiąkniętego boskością. Najbliższe temu wydało się Pawłowi greckie słowo agape (a nie np. eros). Zawierało wezwanie także do przyjaźni. Było miłością, ale pozbawioną cielesnych uciech. Św. Augustyn zamienił je na słowo caritas.
Dziś już nie wątpi się, że autorem jest św. Paweł. Czasem dziwi, że na wskroś biblijna treść ujęta została w formę hymnu, który wywodzi się z poezji greckiej. Ale utwór nawiązuje po prostu do ówczesnej sytuacji Koryntu.
