Autorem natchnionym Hymnu o Miłości jest jeden z apostołów św. Paweł. Zawiera on w swoim dziele wszystkie przymioty jakie powinna posiadać prawdziwa miłość.
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał. – powiada we wstępie autor. Cóż to oznacza ? iż prawdziwa miłość to wartość ważniejsza niż wszystkie bogactwa świata. Człowiek, który nie jest zdolny do kochania, jest niepełnym człowiekiem. Jest istotą, która nie jest w pełni szczęśliwa.
Dalej autor wymienia przymioty miłości: nie jest ona zazdrosna, nie jest gniewna, nie znosi pychy. Prawdziwa miłość pozwala widzieć w drugim człowieku, kogoś wartego przebaczenia. Prawdziwe uczucie miłości wiąże się z odpowiedzialnością ale przede wszystkim z ogromnym zaufaniem względem osoby, którą się kocha. We wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma powiada św. Paweł co dowodzi, iż jedynie prawdziwa miłość jest silniejsza niż śmierć i dzięki niej można podnieść się z największego upadku. Prawdziwa miłość podobnie jak wiara, potrafi przenosić góry i czynić możliwym to co z pozoru wydaje się niemożliwym.
Św. Paweł jednak stwierdza, iż nie jesteśmy w stanie w pełni zrozumieć sensu i dostrzec prawdziwego obrazu miłości : Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.
Autor podkreśla także, iż postrzeganie miłości zmienia się wraz z naszym wiekiem, im jesteśmy starsi tym bardziej dostrzegamy jej sens i potrzebę kochania i bycia kochanym : Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
