Szekspir zrealizował ten motyw na dwa sposoby. W swoim dramacie przedstawił Hamleta, który jedynie udaje szaleństwo oraz Ofelię rzeczywiście pogrążoną w obłędzie, który doprowadza ją do samobójstwa.
Książę wykorzystuje szaleństwo jako maskę, nie jest nim naprawdę dotknięty. Szaleństwo Hamleta jest sposobem na zamaskowanie jego prawdziwych uczuć, próbą poradzenia sobie z przytłaczającą go rzeczywistością.
