Komedia składa się z pięciu aktów. Akcja toczy się w XVII-wiecznym Paryżu. Głównym bohaterem jest Harpagon, sześćdziesięcioletni wdowiec, ojciec dwojga dorosłych dzieci: Kleanta i Elizy.
Akt I.
Poznajemy w nim córkę Harpagona. Dziewczyna kocha się w Walerym, który wszelkimi sposobami stara się zaskarbić sobie sympatię przyszłego teścia. Zatrudnia się jako zarządca domu Harpagona.W tej części utworu poznajemy także Kleanta – brata Elizy, który wyznaje siostrze, że jest zakochany w pięknej, ale ubogiej pannie, która mieszka w ich dzielnicy i czule opiekuje się schorowaną matką. Chłopak ubolewa nad skąpstwem i despotyzmem ojca, który utrudnia swoim dzieciom spokojne życie.
Jesteśmy także świadkami jak Harpagon podejrzewając swego sługę o nieuczciwość wyrzuca go, ale wcześniej przeszukuje go czy czegoś nie ukradł przypadkiem. Strzałka zauważa, że pan domu wszystkiego dokładnie, zawsze zamyka na klucz, jest niezwykle podejrzliwy. Po wyjściu służącego Harpagon mówi sam do siebie o tym, jak trudno w domu o dobrą kryjówkę, tymczasem on musi jakoś zabezpieczyć przed złodziejami znaczne kosztowności. Głośno zastanawia się, czy dobrze zrobił, zakopując w ogrodzie dziesięć tysięcy w złocie. Harpagon zauważa pojawiające się dzieci i próbuje wybadać czy te nie słyszały przypadkiem jego słów.
Harpagon narzeka na ciężkie czasy, udaje, że ma kłopoty finansowe, zarzuca dzieciom rozrzutność. W tym momencie objawiają się pierwsze oznaki – syndromy chorobliwego skąpstwa, gdyż Harpagon podejrzewa, że syn okrada go, by kupować sobie stroje, tymczasem on „zarabia”, grając w karty. Ojciec nie potępia tej metody zdobywania pieniędzy, skoro graczowi sprzyja szczęście, ale strofuje go, że nie odkłada wygranych sum na procent.
Kleant i Eliza chcą porozmawiać z ojcem o planowanych
