Duński królewicz. Niedawno zmarł mu ojciec, zaś matka poślubiła brata ojca – Klaudiusza, który przejął władzę w państwie. Hamletowi ukazuje się duch ojca i wyjawia, że jego mordercą jest własny brat – Klaudiusz. Hamlet postanawia dowieść winy stryja. Dodatkowo ma ogromny żal do matki, że tak szybko zapomniała o jego ojcu - potrzebowała zaledwie miesiąca, aby pozbyć się żałoby i powtórnie wyjść za mąż.
Od początku nie wierzy, że jego ojciec zginął od ukąszenia żmii. Kiedy duch ojca powiadamia go o rzeczywistej przyczynie śmierci, Hamlet poprzysięga zemstę. Nie potrafi jednak z zimną krwią zamordować Klaudiusza, który obawiając się zemsty bratanka postanawia wysłać go do Anglii i tam zgładzić. Zbyt wielka wrażliwość i niezdecydowanie, powodowane upodobaniem do szczegółowego analizowania problemów i długich rozmyślań, nie pozwala Hamletowi od razu wykonać powziętego postanowienia.
Hamlet, aby ukryć swoje prawdziwe uczucia, zaczyna udawać obłęd. Matka doszukuje się przyczyny jego szaleństwa w odrzuconej miłości.
Jednak Hamletowi udaje się w końcu dokonać zemsty. Zabija Klaudiusza dopiero na moment przed własną śmiercią. Ginie podczas pojedynku z Laertesem, ale przed śmiercią zadaje również śmiertelny cios królowi.
