Ignacy Krasicki – biografia
Krasicki Ignacy (1735-1801) – biskup, prozaik, publicysta, wybitna postać polskiego oświecenia, nazywany „księciem poetów polskich”. Urodził się 3 lutego 1735 roku w Dubiecku jako syn kasztelana Jana Krasickiego i Anny Starzechowskiej. Przeznaczony przez rodziców do stanu duchownego, uczy się w jezuickim kolegium we Lwowie a następnie w seminarium duchownym przy kościele Św. Krzyża w Warszawie. Po opuszczeniu seminarium (1754) zostaje kanonikiem kijowskim, trzy lata później obejmuje probostwo przemyskie. Uzyskawszy święcenia kapłańskie (1759) wyjeżdża do Rzymu, gdzie studiuje i pracuje jako prowizor w hospicjum przy kościele św. Stanisława. Powraca po dwóch latach nauki. Podczas elekcji otrzymuje posadę sekretarza prymasa Władysława Łubieńskiego. W tym czasie poznaje i zaprzyjaźnia się z przyszłym królem – Stanisławem Augustem Poniatowskim. Po elekcji nowego władcy Krasicki otrzymuje liczne kościelne (oraz państwowe) godności m.in.: probostwa w Kodniu i Mościskach, posadę prezydenta Trybunału Małopolskiego, tytuł książęcy, a w 1766 roku – biskupstwo warmińskie. Jednocześnie Krasicki staje się jednym z najbliższych współpracowników nowego króla (jest jego kapelanem). Czynnie wspiera go w działalności na rzecz rozwoju kultury (jest jednym ze stałych uczestników tzw. „obiadów czwartkowych”). Od 1765 roku wraz z Franciszkiem Bohomolcem redaguje pierwsze polskie czasopismo – „Monitor”.Twórczość
Po pierwszym rozbiorze Polski, jako zwierzchnik biskupstwa warmińskiego, przechodzi pod panowanie króla pruskiego Fryderyka II (z biegiem czasu Krasicki zaprzyjaźnia się z królem, bywa częstym gościem w Pałacu Sanssouci w Poczdamie). W tym czasie powstają najbardziej znane dzieła poety: „Myszeida” (właściwy – po „Hymnie do miłości Ojczyzny” – debiut literacki Krasickiego), „Monachomachia”, zbiór bajek i satyr oraz encyklopedia powszechna „Zbiór potrzebniejszych wiadomości”. W 1776 roku ukazuje się dzieło uznane za pierwszą, polską powieść – „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”. Krasicki to wszechstronny twórca, prezentujący wysoki poziom literacki zarówno w bajkach, satyrach, poematach heroikomicznych, komediach jak i w prozie (powieść). Swą twórczością zyskuje uznanie jeszcze za życia. Za wkład w rozwój polskiej literatury (i publicystyki) zostaje odznaczony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Orderem Orła Białego. Ignacy Krasicki umiera 14 marca 1801 roku w Berlinie. Ciało zostaje pochowane w berlińskiej katedrze Świętej Jadwigi. W 1829 roku zwłoki zostają sprowadzone do Polski i umieszczone w Katedrze Gnieźnieńskiej.
1775 – „Myszeis”
1776 – „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”
1778 – „Monachomachia”, “Pan Podstoli cz. 1”
1779 – „Antymonachomachia”, “Bajki i przypowieści”, “Satyry”
1780 – „Wojna chocimska”
1782 – „Opisanie podróży z Warszawy do Biłgoraja”
1781-83 – „Zbiór potrzebniejszych wiadomości”
1784 – „Pan Podstoli cz. 2”, “Wiersze X.B.W.”
1794 – „Powieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Kukurowcach”
Najważniejsze dzieła
1774 – „Hymn do miłości Ojczyzny”1775 – „Myszeis”
1776 – „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”
1778 – „Monachomachia”, “Pan Podstoli cz. 1”
1779 – „Antymonachomachia”, “Bajki i przypowieści”, “Satyry”
1780 – „Wojna chocimska”
1782 – „Opisanie podróży z Warszawy do Biłgoraja”
1781-83 – „Zbiór potrzebniejszych wiadomości”
1784 – „Pan Podstoli cz. 2”, “Wiersze X.B.W.”
1794 – „Powieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Kukurowcach”
