Sajetan Tempe to jeden z głównych bohaterów dramatu "Szewcy" Stanisława Ignacego Witkiewicza. Jest majstrem szewskim i ma około sześćdziesięciu lat. Nosi brodę i wąsy. Pracuje w warsztacie z dwoma Czeladnikami, nad którymi góruje inteligencją i wiedzą. Sajetan nie jest zwyczajnym rzemieślnikiem, posiada wiedzę o filozofii, naukach przyrodniczych i społecznych. W jego wypowiedziach przeplatają się specjalistyczne terminy naukowe i filozoficzne z przekleństwami i prostackim stylem klasy niższej. To swego rodzaju wizjoner, który chce przewodzić tłumom.
W akcie pierwszym majster, tak jak inni przedstawiciele jego zawodu i stanu społecznego, narzeka na niesprawiedliwość społeczną, która przejawia się w wyzysku proletariatu przez bogatą burżuazję. Sprzeciwia się takiemu porządkowi rzeczy, chciałby doprowadzić do rewolucji, w wyniku której uciskane dotychczas masy robotnicze znalazłyby się na szczycie drabiny społecznej. Potępia burżuazję, gardzi nią, jednocześnie nie darzy też sympatią własnej klasy, którą uważa za prostacką. Marzy o życiu takim, jakie prowadzą elity. Jego rewolucja miałaby przynieść nową, lepszą rzeczywistość, nawet z nową religią i sztuką. Systemem, który wprowadziłby, miałby być komunizm. Uważał Rosję pod rządami sowietów za niewielką próbę tego, co przyniesie przeprowadzony przez niego przewrót. Chce, by narodziła się nowa ludzkość, która ogarnie cały świat i będzie trwała po wsze czasy. Pragnie zdobyć władzę.
W drugim akcie, kiedy Scurvy odbiera Sajetanowi możliwość wykonywania zawodu, majster odkrywa, jak wielką wartością jest dla niego praca. Daje ona mu szczęście, jest jedynym prawdziwym sensem życia, absolutem. Kiedy jest jej pozbawiony, ogarnia go nuda nie do pokonania:
„I puchną te bolące wątpia z nudy tak strasznej,
