Akt I
Przedstawione wydarzenia rozgrywają się w małym dworku państwa Nibów w Kozłowicach w Sandomierskim. Niedawno zmarła pani Anastazja Nibek - osierocając dwie córeczki, Zosię i Amelkę. Do Kozłowic przyjeżdża kuzynka Aneta, aby zaopiekować się dziećmi. Jest niesamowicie zaskoczona, ponieważ dziewczynki wcale nie okazują żalu po śmierci matki, nie noszą żałoby, wyśmiewają się z jej starań i tradycyjnego podejścia do śmierci.
W kolejnej scenie widzimy dziewczynki oraz ich kuzyna-poetę, Jęzora Pasiukowskiego. Urządzają oni dla zabawy seans spirytystyczny. Zdziwienie wywołuje pojawienie się ducha Anastazji. Ani Zosia, ani Amelka nie boją się widma. Zmarła kobieta opowiada o tym, że nikt jej nie zabił, że sama chciała śmierci, a także o chorobie, na którą cierpiała przed śmiercią - raku na wątrobie.
Na scenę wkroczył Duapanazy Nibek, który widząc widmo, oskarża sam siebie o zabicie Anastazji, gdyż go zdradzała z Jęzorem. Duch kobiety broni męża, mówiąc, że owszem, miała romans, gdy żyła, ale nie z Jęzorem tylko z Kozdroniem. Po raz kolejny mowi o prawdziwej przyczynie śmierci - nowotworze wątroby. Zarówno Nibek, jak i Jęzor są oburzeni zachowaniem zjawy - Nibek jest przekonany o tym, że duch kłamie, a Jęzor żąda, aby zjawa przyznała się do romansu z nim.
Przychodzi zarządca dworku Nibków - wspomniany wcześniej Kozdroń. Oficjalista został przedstawiony kuzynce Anecie. Dopiero po tym wydarzeniu dojrzał w saloniku widmo dawnej kochanki. Przeraził się na ten widok, ale jeszcze bardziej zdenerwowały go słowa Anastazji o ich schadzkach. Informacje o romansie są wstrząsające dla Jęzora, który nie miał pojęcia o tym, że ma konkurenta w staraniach o Anastazję.
Na sam koniec aktu zjawia się pomocnik zarządcy - Maszejko. Współpracownik Kozdronia przynosi wiadomość o tym, że wszystkie suki
Przedstawione wydarzenia rozgrywają się w małym dworku państwa Nibów w Kozłowicach w Sandomierskim. Niedawno zmarła pani Anastazja Nibek - osierocając dwie córeczki, Zosię i Amelkę. Do Kozłowic przyjeżdża kuzynka Aneta, aby zaopiekować się dziećmi. Jest niesamowicie zaskoczona, ponieważ dziewczynki wcale nie okazują żalu po śmierci matki, nie noszą żałoby, wyśmiewają się z jej starań i tradycyjnego podejścia do śmierci.
W kolejnej scenie widzimy dziewczynki oraz ich kuzyna-poetę, Jęzora Pasiukowskiego. Urządzają oni dla zabawy seans spirytystyczny. Zdziwienie wywołuje pojawienie się ducha Anastazji. Ani Zosia, ani Amelka nie boją się widma. Zmarła kobieta opowiada o tym, że nikt jej nie zabił, że sama chciała śmierci, a także o chorobie, na którą cierpiała przed śmiercią - raku na wątrobie.
Na scenę wkroczył Duapanazy Nibek, który widząc widmo, oskarża sam siebie o zabicie Anastazji, gdyż go zdradzała z Jęzorem. Duch kobiety broni męża, mówiąc, że owszem, miała romans, gdy żyła, ale nie z Jęzorem tylko z Kozdroniem. Po raz kolejny mowi o prawdziwej przyczynie śmierci - nowotworze wątroby. Zarówno Nibek, jak i Jęzor są oburzeni zachowaniem zjawy - Nibek jest przekonany o tym, że duch kłamie, a Jęzor żąda, aby zjawa przyznała się do romansu z nim.
Przychodzi zarządca dworku Nibków - wspomniany wcześniej Kozdroń. Oficjalista został przedstawiony kuzynce Anecie. Dopiero po tym wydarzeniu dojrzał w saloniku widmo dawnej kochanki. Przeraził się na ten widok, ale jeszcze bardziej zdenerwowały go słowa Anastazji o ich schadzkach. Informacje o romansie są wstrząsające dla Jęzora, który nie miał pojęcia o tym, że ma konkurenta w staraniach o Anastazję.
Na sam koniec aktu zjawia się pomocnik zarządcy - Maszejko. Współpracownik Kozdronia przynosi wiadomość o tym, że wszystkie suki
