Wiedziony szlachetnymi pobudkami Orgon przyjmuje pod swój dach ubogiego nieznajomego. Naiwnie wierząc w dobre zamiary i wielką pobożność Tartuffe'a, wkrótce tak dalece ulega jego urokowi, że nie dostrzega obłudy w jego zachowaniu. Stawia Świętoszka wyżej niż rodzinę, ciągle dopytuje o jego zdrowie. Nie wierzy synowi, który oskarża Tartuffe'a o uwodzenie Elmiry, i wyrzuca go z domu. Elmirze także nie wierzy i dopiero wtedy, kiedy na własne uszy przekonuje się, jakie zdanie o nim ma Tartuffe i jak jawnie go wykorzystuje, postanawia pozbyć się Świętoszka.
Nie waha się poświęcić szczęścia swojej córki i wydać ją za mąż za ukochanego „brata”, jak pieszczotliwie nazywa Świętoszka.
Kiedy Tartuffe oskarża swego dobroczyńcę przed księciem, Orgon przekonuje się, że bliscy go nie zawiedli, mimo że tak źle ich potraktował
