Zasadnicze kategorie estetyczne organizujące tekst to ironia, a także symetria i kontrast pomiędzy cnotami ojców i wadami synów oraz pomiędzy przeszłością i teraźniejszością. Ważnymi figurami stylistycznymi zastosowanymi w tekście są apostrofy – do ojców i do synów. Ponadto satyra operuje wyliczeniami, podkreślającymi wady i zalety oraz aluzją do sytuacji społeczno-politycznej Polski.
Warto zwrócić uwagę, że Krasicki posługuje się alegorią ojczyzny jako tonącego okrętu. Wykorzystuje więc topos, który wcześniej pojawił się w twórczości Jana Kochanowskiego oraz w kazaniach sejmowych Piotra Skargi. W satyrze można także wyróżnić typowe środki charakterystyczne dla tego gatunku, mianowicie: hiperbolę (wyolbrzymienie cnót ojców), litotę (pomniejszenie zasług synów), a także ironiczny dowcip.
„Świat zepsuty” to utwór, którą ze względu na tematykę należy zaliczyć do satyr polityczno-społecznych oraz filozoficznych. Tekst został napisany klasycznym, regularnym trzynastozgłoskowcem. Pod względem formalnym mamy u do czynienia z monologiem retorycznym z elementami monologu skierowanego do adresata oraz z kompozycją rozprawki. Wyróżnikami tej ostatniej są liczne pytania retoryczne oraz schemat budowy: teza, argumentacja i wniosek.
Zasadnicze kategorie estetyczne organizujące tekst to ironia, a także symetria i kontrast pomiędzy cnotami ojców i wadami synów oraz pomiędzy przeszłością i teraźniejszością. Ważnymi figurami stylistycznymi zastosowanymi w tekście są apostrofy – do ojców i do synów. Ponadto satyra operuje wyliczeniami, podkreślającymi wady i zalety oraz aluzją do sytuacji społeczno-politycznej Polski.
Warto zwrócić uwagę, że Krasicki posługuje się alegorią ojczyzny jako tonącego okrętu. Wykorzystuje więc topos, który wcześniej pojawił się w twórczości Jana Kochanowskiego oraz w kazaniach sejmowych Piotra Skargi. W satyrze można także wyróżnić typowe środki charakterystyczne dla tego gatunku, mianowicie: hiperbolę (wyolbrzymienie cnót ojców), litotę (pomniejszenie zasług synów), a także ironiczny dowcip.
