Najlepiej przedstawiony na przykładzie Tosi i Judyty. Tosia jest w wieku maturalnym, Judyta zbliża się do czterdziestki. Matka ma swoje doświadczenia życiowe i korzystając z nich, chce uchronić córkę przed przykrościami. Zapomina przy tym o zbawiennych radach, których udziela swym czytelnikom („Proszę pozwolić córce na popełnienie jej błędów”). Nie rozumie, że Tosia jest zupełnie inną osoba niż ona i że nie muszą się jej przytrafić przykrości, których Judyta doznała w młodości.
Jednocześnie Tosia przechodzi młodzieżowy okres buntu. Co ciekawe, córka Judyty nie tyle się buntuje, ile-przekonana o własnych racjach-nie słucha matki i postępuje po swojemu.
Tosia w tej powieści jest przedstawiona jako osoba znacznie dojrzalsza niż jej infantylna matka.
Jednocześnie Tosia przechodzi młodzieżowy okres buntu. Co ciekawe, córka Judyty nie tyle się buntuje, ile-przekonana o własnych racjach-nie słucha matki i postępuje po swojemu.
Tosia w tej powieści jest przedstawiona jako osoba znacznie dojrzalsza niż jej infantylna matka.
