Wizja „świętego Ildefonsa” to satyryczna, karykaturalna opowieść o ludzkości starającej się przeciwstawić nadchodzącemu końcowi świata. Autor świadomie nawiązuje do katastrof opisanych w „Apokalipsie św. Jana”, przeciwstawiając mistycznym wizjom obrazki rodem ze średniowiecznego karnawału. Zagłada wieszczona przez astronoma wywołuje powszechną panikę, przeradzającą się w chaos i zniszczenie. W wizji Ildefonsa mieszają się elementy realistyczne (protesty tłumów), religijne (zachowanie świętych) i zupełnie fantastyczne (taniec drzew, Astralny Potwór). Koniec świata zrównuje wszystkich ludzi, stany i klasy społeczne (nasuwa się skojarzenie ze średniowiecznym motywem tańca śmierci zapraszającej do korowodu królów i żebraków). Udział w pochodzie i wspólne wykrzyczenie protestu to ostatni tragikomiczny gest skłóconej dotychczas ludzkości, ośmieszonej przez „sługę bożego” Ildefonsa.
Koniec świata - Motyw apokalipsy
Wizja „świętego Ildefonsa” to satyryczna, karykaturalna opowieść o ludzkości starającej się przeciwstawić nadchodzącemu końcowi świata. Autor świadomie nawiązuje do katastrof opisanych w „Apokalipsie św. Jana”, przeciwstawiając mistycznym wizjom obrazki rodem ze średniowiecznego karnawału. Zagłada wieszczona przez astronoma wywołuje powszechną panikę, przeradzającą się w chaos i zniszczenie. W wizji Ildefonsa mieszają się elementy realistyczne (protesty tłumów), religijne (zachowanie świętych) i zupełnie fantastyczne (taniec drzew, Astralny Potwór). Koniec świata zrównuje wszystkich ludzi, stany i klasy społeczne (nasuwa się skojarzenie ze średniowiecznym motywem tańca śmierci zapraszającej do korowodu królów i żebraków). Udział w pochodzie i wspólne wykrzyczenie protestu to ostatni tragikomiczny gest skłóconej dotychczas ludzkości, ośmieszonej przez „sługę bożego” Ildefonsa.
