Miejscem akcji jest okupowana Warszawa, a konkretnie okolice Krakowskiego Przedmieścia. Autor mówi, ze miasto „żyje”; prawie nie widać, że jest zniewolone i że trwa wojna. Podziwia jego piękno i ożywienie.
Narrator nie pamięta dokładnie daty wydarzenia. Wie, ze był letni, czerwcowy wieczór, roku 1942 lub 1943. Są to wspomnienia pisarza, które spisuje w roku 1945, prawdopodobnie już po zakończeniu wojny.
Czas akcji ma budowę ramową, a zatem właściwa fabuła jest zawarta pomiędzy przemyśleniami narratora, które stanowią odrębny czas w opowiadaniu. Akcja zbudowana jest na zasadzie retrospekcji pisarza. Wychodzi on od przemyśleń na temat obrazu i w ten sposób mówi o wspomnieniach związanych z Michasiem. W ten sposób rekonstruuje jego historię. Narracja retrospektywna dotyczy zatem przede wszystkim zachowania chłopca i jego aresztowania przez gestapo.