Jego imię oznacza "niewierny", czyli człowiek wiary innej niż muzułmańskiej. Pochodzi z Wenecji. Kochanek Leili, nie wiadomo, jak poznał ją i Hassana. Próbuje ją uratować od śmierci, ale nie udaje mu się to. Poprzysięga zemstę na Hassanie. Śmierć ukochanej sprawia, że schodzi na drogę występku i staje się przywódcą szajki rozbójników. Przestaje wierzyć w sens życia, sprawiedliwość, dobro. Przygotowania do zemsty zajmują mu dużo czasu. Wtedy przemyka się po górach niczym cień. Po dokonaniu zemsty podróżuje po świecie, wcale nie czuje ukojenia, a raczej jeszcze zwiększoną samotność. Trapi go myśl, że Hassan umarł szczęśliwie, ponieważ został zabity przez innowiercę. U kresu życia osiada w klasztorze, gdzie także nie potrafi zaznać spokoju ducha. Nie uczestniczy w zajęciach mnichów i nie modli się. Opowiada o swoim życiu staremu mnichowi, nie po to, aby uzyskać rozgrzeszenie za popełnienie morderstwa, ponieważ za nie nie czuje się winien, a żeby ulżyć własnej duszy. Nie żałuje tego, czego zrobił i jak spędził swoje życie, żałuje tylko, że nie umiał ocalić ukochanej od śmierci w morzu. Nie wiadomo, jak naprawdę się nazywa ani co robił w życiu. Jego losy po śmierci ukochanej są naznaczone piętnem cierpienia z powodu utraty najdroższej osoby. Zemsta nie przynosi mu ukojenia - po niej odczuwa takie samo cierpienie. Przeciwieństwo Hassana: wykracza poza obowiązujące zasady i prawa.
Giaur - charakterystyka • Giaur
Jego imię oznacza "niewierny", czyli człowiek wiary innej niż muzułmańskiej. Pochodzi z Wenecji. Kochanek Leili, nie wiadomo, jak poznał ją i Hassana. Próbuje ją uratować od śmierci, ale nie udaje mu się to. Poprzysięga zemstę na Hassanie. Śmierć ukochanej sprawia, że schodzi na drogę występku i staje się przywódcą szajki rozbójników. Przestaje wierzyć w sens życia, sprawiedliwość, dobro. Przygotowania do zemsty zajmują mu dużo czasu. Wtedy przemyka się po górach niczym cień. Po dokonaniu zemsty podróżuje po świecie, wcale nie czuje ukojenia, a raczej jeszcze zwiększoną samotność. Trapi go myśl, że Hassan umarł szczęśliwie, ponieważ został zabity przez innowiercę. U kresu życia osiada w klasztorze, gdzie także nie potrafi zaznać spokoju ducha. Nie uczestniczy w zajęciach mnichów i nie modli się. Opowiada o swoim życiu staremu mnichowi, nie po to, aby uzyskać rozgrzeszenie za popełnienie morderstwa, ponieważ za nie nie czuje się winien, a żeby ulżyć własnej duszy. Nie żałuje tego, czego zrobił i jak spędził swoje życie, żałuje tylko, że nie umiał ocalić ukochanej od śmierci w morzu. Nie wiadomo, jak naprawdę się nazywa ani co robił w życiu. Jego losy po śmierci ukochanej są naznaczone piętnem cierpienia z powodu utraty najdroższej osoby. Zemsta nie przynosi mu ukojenia - po niej odczuwa takie samo cierpienie. Przeciwieństwo Hassana: wykracza poza obowiązujące zasady i prawa.