Mieszkańcy Lipiec. Reymont przedstawia całą wieś – od najbogatszych – Boryna, kowal, młynarz, do najbiedniejszych – Weronka, siostra Hanki, Kozłowa, Filipka i komornice – czyli kobiety bez ziemi, zmuszone wynajmować się do prac polowych za wynagrodzenie. Lipecka zbiorowość żyje w zgodzie z naturą, pory roku regulują aktywność chłopów. Na szczycie społeczności znajdują się ci, którzy mają najwięcej ziemi. To najcenniejsza rzecz na wsi. Małżeństwa zawiera się po to, by się wzbogacić. Dlatego Boryna może wybrać sobie na żonę dowolną pannę. Jest tak bogaty, że żadna nim nie wzgardzi. Wartościami, jakie cenią chłopi, jest praca i rodzina. Praca stanowi sens życia mieszkańców wsi. Bez żmudnej uprawy roli nie ma plonów, niemożliwe jest przetrwanie. Natomiast rodzina ułatwia uporanie się z ciężką pracą, wspólne działanie pozwala zrobić więcej. W tym kontekście łatwo zrozumieć niechęć kobiet do Jagny. Piękna i młoda wdowa stanowiła zagrożenie dla rodzin, groziła ich rozbiciem. W społeczności wiejskiej każdy pracuje na własny rachunek, mimo to w chwilach zagrożenia wieś jednoczy się – kiedy trzeba walczyć z dziedzicem o las czy przepędzić Niemców z Podlesia.
