Córka Dominikowej, najpiękniejsza panna w Lipcach. Bezwolna i słaba, godzi się na małżeństwo z Boryną, zresztą w ówczesnych czasach i hierarchii społecznej nie było zwyczaju odmawiać. Nie zależy jej na dobrach materialnych, ziemi i pieniądzach, za czym gonią wszyscy wokoło. Ma wielki talent artystyczny, jej wycinankami zachwyca się nawet brat dziedzica. Bardzo wrażliwa, płacze słysząc muzykę czy opowieści Rocha. Nie potrafi obronić się przed zalotami kolejnych mężczyzn, Antka, Mateusza czy wójta. Nie odróżnia dobra od zła, już po poślubieniu Boryny nawiązuje romans z jego synem. Jest samotna, nie tylko z powodu urody i zazdrości innych, ale także dlatego, że nie pracuje tak jak inni mieszkańcy wsi.
