Powstanie „Apokalipsy św. Jana” datuje się na II w. n.e. Jako jej autora wymienia się św. Jana, jednak jest możliwe, iż w rzeczywistości księgę spisał jeden z jego uczniów.
„Apokalipsa” powstała na terenie Azji Mniejszej i była skierowana do ludności chrześcijańskiej, zamieszkującej na tych ziemiach. Byli oni uciskani zarówno ze strony pogan posiadających władzę, jak i ze strony Synagogi niechętnej rozwojowi chrześcijaństwa.
Św. Jan był ostatnim żyjącym apostołem. Cesarz Domicjan w roku 95 skazał go na wygnanie na wyspę Patmos, należącą do Grecji. Tam też miało miejsce objawienie i tam prawdopodobnie została ona spisana.
Księga powstawała najprawdopodobniej etapami (było ich co najmniej trzy). Ostatnie przypadają –jak się wydaje- na ostatnie dni życia Apostoła, inne są wcześniejsze.
Jest to księga o charakterze proroczym kończąca Nowy Testament. Zawiera wizję końca świata i jest jednocześnie najbardziej tajemniczą księgą Nowego Testamentu. Zawiera liczne symbole, które można odczytywać w różny sposób, co rodzi liczne kontrowersje wokół jej interpretacji.
„Apokalipsa” powstała na terenie Azji Mniejszej i była skierowana do ludności chrześcijańskiej, zamieszkującej na tych ziemiach. Byli oni uciskani zarówno ze strony pogan posiadających władzę, jak i ze strony Synagogi niechętnej rozwojowi chrześcijaństwa.
Św. Jan był ostatnim żyjącym apostołem. Cesarz Domicjan w roku 95 skazał go na wygnanie na wyspę Patmos, należącą do Grecji. Tam też miało miejsce objawienie i tam prawdopodobnie została ona spisana.
Księga powstawała najprawdopodobniej etapami (było ich co najmniej trzy). Ostatnie przypadają –jak się wydaje- na ostatnie dni życia Apostoła, inne są wcześniejsze.
Jest to księga o charakterze proroczym kończąca Nowy Testament. Zawiera wizję końca świata i jest jednocześnie najbardziej tajemniczą księgą Nowego Testamentu. Zawiera liczne symbole, które można odczytywać w różny sposób, co rodzi liczne kontrowersje wokół jej interpretacji.
