Jest określana jako jedna z najbardziej tajemniczych i trudnych do zrozumienia ksiąg Nowego Testamentu. Jest ona pełna symboliki, przez co jest interpretowana na wiele sposobów. Do tematyki Apokalipsy nawiązywali chętnie twórcy czasów wojny i okupacji, nadając swym obrazom wymiar bardziej tragiczny i bardziej symboliczny.
Apokalipsa św. Jana jest dramatyczną wizją końca świata. Jest to jedyna księga w której zawarty jest opis Sądu Ostatecznego oraz wizja nowego świata po upadku świata ziemskiego.
Autor księgi ma objawienie, w którym Bóg przekazuje przyszłość świata i ludzkości. Adresatami Księgi jest siedem kościołów Azji Mniejszej, nad którymi Apostoł sprawował opiekę. Pierwsza część widzenia składa się z siedmiu listów kierowanych do przedstawicieli poszczególnych kościołów w Azji – Efez, Smyrna, Pergamon, Tiatyra, Sardes, Filadelfia, Laodycea. Następnie Jan opisuje obraz Boga jaki mu się objawił w jego widzeniu – Bóg zasiada na tronie dookoła którego zasiada 24 Starcówi 4 zwierzęta. Przed tronem pojawia się anioł, który nakazuje otwarcie świętej księgi, lecz jedynym godnym tego czynu okazuje sięBaranek jakby zabity z siedmioma rogami i siedmioma oczyma. Otwieraon księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie, zapieczętowaną na 7 pieczęci. Baranek po kolei otwiera pieczęcie – wraz z otwieraniem ich, oczom Apostoła jawi się sześć zwierząt – sześć koni, które symbolizują wojnę, niesprawiedliwość, głód oraz śmierć. Następnie Apostoł widzi jak u tronu zjawia się sto czterdzieści cztery tysiące postaci w białych szatach. Symbolizują oni poszczególne pokolenia synów Izraela, które się nawróciły. Następnie Apostoł opisuje otwarcie siódmej pieczęci: A gdy otworzył pieczęć siódmą zapanowała w niebie cisza jakby na pół godziny. (…) A siedmiu aniołów wniosło siedem trąb, by z
