Jest określana jako jedna z najbardziej tajemniczych i trudnych do zrozumienia ksiąg Nowego Testamentu. Jest ona pełna symboliki, przez co jest interpretowana na wiele sposobów. Do tematyki Apokalipsy nawiązywali chętnie twórcy czasów wojny i okupacji, nadając swym obrazom wymiar bardziej tragiczny i bardziej symboliczny.
Apokalipsa św. Jana jest dramatyczną wizją końca świata. Jest to jedyna księga w której zawarty jest opis Sądu Ostatecznego oraz wizja nowego świata po upadku świata ziemskiego.
Autor księgi ma objawienie, w którym Bóg przekazuje przyszłość świata i ludzkości. Adresatami Księgi jest siedem kościołów Azji Mniejszej, nad którymi Apostoł sprawował opiekę. Pierwsza część widzenia składa się z siedmiu listów kierowanych do przedstawicieli poszczególnych kościołów w Azji – Efez, Smyrna, Pergamon, Tiatyra, Sardes, Filadelfia, Laodycea. Następnie Jan opisuje obraz Boga jaki mu się objawił w jego widzeniu – Bóg zasiada na tronie dookoła którego zasiada 24 Starcówi 4 zwierzęta. Przed tronem pojawia się anioł, który nakazuje otwarcie świętej księgi, lecz jedynym godnym tego czynu okazuje sięBaranek jakby zabity z siedmioma rogami i siedmioma oczyma. Otwieraon księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie, zapieczętowaną na 7 pieczęci. Baranek po kolei otwiera pieczęcie – wraz z otwieraniem ich, oczom Apostoła jawi się sześć zwierząt – sześć koni, które symbolizują wojnę, niesprawiedliwość, głód oraz śmierć. Następnie Apostoł widzi jak u tronu zjawia się sto czterdzieści cztery tysiące postaci w białych szatach. Symbolizują oni poszczególne pokolenia synów Izraela, które się nawróciły. Następnie Apostoł opisuje otwarcie siódmej pieczęci: A gdy otworzył pieczęć siódmą zapanowała w niebie cisza jakby na pół godziny. (…) A siedmiu aniołów wniosło siedem trąb, by zatrąbić.Dźwięk każdej z trąb symbolizował – podobnie jak w przypadku otwierania pieczęci – inny kataklizm (żywioł kary Bożej) : ogień, ocean, zatrucie wód, zaćmienie słońca – ciemności, szarańcza, wojna, śmierć. Siódma z trąb symbolizowała nadejście Jezusa Chrystusa co można kojarzyć z Sądem Ostatecznym. Po wybrzmieniu siódmej trąby oczom Apostoła ukazał się Niewiastaobleczona w słońce i księżyc pod jej stopami a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu, która porodziła syna. Dziecię zostało porwane do Boga i Jego tronu, a niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miała zapewnione dostatnie życie przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. Dalej św. Jan jest świadkiem walki jaka toczy się między Smokiem chcącym pożreć nowonarodzone dziecię a aniołami. Oczom Apostoła jawi się kolejna scena – oto smok przekazuje swoją całą władzęBestii wychodzącej z morza, mającej dziesięć rogów i siedem głów. Bestia zaatakowała orszak świętych i dano jej władzę nad każdym szczepem, ludem, językiem i narodem.Apostoł obserwuje także wyłonienie się z wnętrza ziemi kolejnej Bestii – Fałszywego Proroka (symbol fałszywych kultów religijnych; parodia świętego Ducha. Imię tej Bestii to 666– po dziś dzień jest to symbol Szatana. W widzeniu Jana pojawiają się także aniołowie, którzy nawołują do nawrócenia, do służenia Bogu a nie szatanowi : jeśli kto wielbi Bestię i obraz jej (…) będzie pic wino zapalczywości Boga przygotowane, nierozcieńczone, w kielichu Jego gniewu. Dalej Jan widzi jak zjawiają się aniołowie trzymający siedem plag ostatecznych, bo w nich się dopełnił gniew Boga. Kolejne obrazy widziane przez Jana to: otwarcie świątyni Przybytku Świadectwa i upadek Wielkiego Babilonu. Następnie Jan opisuje obraz Boga na Sądzie Ostatecznym oraz strącenie w otchłań Bestii (ostateczne zwycięstwo Dobra nad Złem) oraz powstanie Nowego Jeruzalem: I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemie przeminęły i morza już nie ma.
W wizji Jana pojawia się także dokładny opis – obraz Miasta Świętego Jeruzalem a z nim kolejna symbolika – liczba 12 określająca dwanaście pokoleń synów Izraela, 12 warstw fundamentów z wypisanymi imionami 12 Apostołów, 12 bram do miasta. Autor natchniony mówi także o drzewie i rzece życia co symbolizuje nadejście Jezusa Chrystusa.
