Uczucie pomiędzy Antygoną i Hajmonem jest na tyle silne, że nawet rozkaz króla nie jest w stanie stanąć jej na przeszkodzie. Hajmon nie waha się popełnić samobójstwa widząc martwą ukochaną. Nie boi się też gniewu ojca.
W utworze pokazana jest też miłość siostrzana. Choć Ismena początkowo nie pochwala zamiarów siostry, w obliczu króla staje murem za siostrą i jest gotowa przyjąć część winy na siebie.
Najpełniej pokazana jest miłość Antygony do brata. Antygona od początku wie, że musi pogrzebać Polinejkesa, bez względu na to, że uznano go zdrajcą. Nie boi się także kary, która spotka ją po złamaniu zakazu Kreona.
W utworze pokazana jest też miłość siostrzana. Choć Ismena początkowo nie pochwala zamiarów siostry, w obliczu króla staje murem za siostrą i jest gotowa przyjąć część winy na siebie.
Najpełniej pokazana jest miłość Antygony do brata. Antygona od początku wie, że musi pogrzebać Polinejkesa, bez względu na to, że uznano go zdrajcą. Nie boi się także kary, która spotka ją po złamaniu zakazu Kreona.
