Z około 121 utworów Sofoklesa do naszych czasów zachowało się siedem tragedii i jeden dramat satyrowy. „Antygona”, wystawiona około roku 442 p.n.e., najpóźniej w roku 440 p.n.e. jest drugim w porządku chronologicznym z zachowanych utworów.
„Antygona” stanowi literacką kontynuację dziejów Edypa, który zgodnie z przepowiednią wyroczni delfickiej zabił własnego ojca i nieświadom tego czynu ożenił się z wdową po zabitym – czyli z własną matką. Miał z nią dwóch synów – Eteoklesa i Polinejkesa, oraz dwie córki – Antygonę i Ismenę. Kiedy po latach Edyp dowiedział się, że zabił ojca i poślubił matkę z rozpaczy się oślepił a żona Jokasta odebrała sobie życie.
Władzę w Tebach przejęli jego synowie, jednak nie szanowali ojca, za co Edyp przeklął ich, aby zginęli w bratobójczej walce. Jego klątwa spełniła się podczas oblężenia Teb, podczas którego Polinejkos szturmował bramę bronioną przez Eteoklesa. Doszło między nimi do pojedynku, w którym obaj zginęli. Kreon, który jako brat zmarłej Jokasty objął władzę w mieście, zakazał grzebania wszystkich wodzów-najeźdźców.
„Antygona” stanowi literacką kontynuację dziejów Edypa, który zgodnie z przepowiednią wyroczni delfickiej zabił własnego ojca i nieświadom tego czynu ożenił się z wdową po zabitym – czyli z własną matką. Miał z nią dwóch synów – Eteoklesa i Polinejkesa, oraz dwie córki – Antygonę i Ismenę. Kiedy po latach Edyp dowiedział się, że zabił ojca i poślubił matkę z rozpaczy się oślepił a żona Jokasta odebrała sobie życie.
Władzę w Tebach przejęli jego synowie, jednak nie szanowali ojca, za co Edyp przeklął ich, aby zginęli w bratobójczej walce. Jego klątwa spełniła się podczas oblężenia Teb, podczas którego Polinejkos szturmował bramę bronioną przez Eteoklesa. Doszło między nimi do pojedynku, w którym obaj zginęli. Kreon, który jako brat zmarłej Jokasty objął władzę w mieście, zakazał grzebania wszystkich wodzów-najeźdźców.
