Wiersz ma jedną zwrotkę, składającą się z dwunastu wersów. Podmiot liryczny, porzucony kochanek, wypowiada się w pierwszej osobie. Jest to przykład liryki bezpośredniej („ach, jak mi smutno”). Wiersz ma budowę klamry – zaczyna się i kończy tytułowym wyznaniem. Podmiot liryczny nie wierzy, że jego sytuacja się poprawi, czuje, że utracona miłość pozbawi go życia, wydaje mu się, iż otacza go „posępny grobu cień”. Zastosowane środki artystyczne i wymowa wiersza świadczą, że to utwór raczej z tradycji romantyzmu niż pozytywizmu, epoki współczesnej autorowi. Atmosfera wiersza Asnyka przypomina erotyki, pisane przez Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.
Wiersz ma jedną zwrotkę, składającą się z dwunastu wersów. Podmiot liryczny, porzucony kochanek, wypowiada się w pierwszej osobie. Jest to przykład liryki bezpośredniej („ach, jak mi smutno”). Wiersz ma budowę klamry – zaczyna się i kończy tytułowym wyznaniem. Podmiot liryczny nie wierzy, że jego sytuacja się poprawi, czuje, że utracona miłość pozbawi go życia, wydaje mu się, iż otacza go „posępny grobu cień”. Zastosowane środki artystyczne i wymowa wiersza świadczą, że to utwór raczej z tradycji romantyzmu niż pozytywizmu, epoki współczesnej autorowi. Atmosfera wiersza Asnyka przypomina erotyki, pisane przez Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.
