Witkiewicz Stanisław Ignacy

Po zakończeniu studiów powraca do Zakopanego, gdzie poświęca się pracy literackiej i malarstwu. Ważnym wydarzeniem, które wpłynie na przyszłe losy Witkacego jest samobójcza śmierć narzeczonej – Jadwigi Janczewskiej (1914). Po jej śmierci, młody malarz postanawia wyjechać za granicę. Wraz z przyjacielem – Bronisławem Malinowskim – bierze udział w wyprawie na Nową Gwineę. Na skutek wzajemnych nieporozumień Witkacy powraca samotnie do kraju. Po wybuchu I wojny światowej wyjeżdża do Petersburga i postanawia zaciągnąć się do armii carskiej, jest też świadkiem rewolucji październikowej (doświadczenie wojny znajdzie odbicie w tematyce dramatów Witkacego). Do Zakopanego powraca w 1918 roku. W tym czasie rozpoczyna tworzenie swoich pierwszych dramatów („Pragmatyści”, „Nowe wyzwolenie”, „W małym dworku”), wstępuje do grupy Formistów. W 1919 roku ukazuje się ważne, teoretyczne dzieło Witkacego – „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia” –  w którym pisarz przedstawia tzw. “teorię czystej formy”. W 1923 roku Witkacy bierze ślub z Jadwigą Unrug (para szybko decyduje się na separację). Na przełomie lat 20-tych i 30-tych Witkacy zakłada firmę portretową, która staje się głównym źródłem jego dochodów. Maluje, publikuje dzieła filozoficzne, powieści i dramaty. W 1934 roku zostaje opublikowana najbardziej znana sztuka Witkacego – „Szewcy”. Rok później pisarz zostaje odznaczony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. W 1939 roku wyjeżdża do Warszawy, starając o wcielenie do polskiej armii (odmówiono mu ze względu na jego stan zdrowia). Opuszcza stolicę, kierując się wraz z grupą uchodźców na wschód. Witkacy ginie śmiercią samobójczą 18 września 1939 roku, po uzyskaniu informacji o ataku Związku Radzieckiego na Polskę (pisarzowi towarzyszyła Czesława Oknińska, która także usiłowała popełnić samobójstwo, ale została odratowana). Witkacego pochowano na cmentarzu we wsi Jeziory na Polesiu.

Najważniejsze dzieła

Dramat:

1918 – „Maciej Korbowa i Bellatrix”
1919 – „Pragmatyści”
1921 – „W małym dworku”, “Kurka Wodna”
1922 – „Nadobnisie i koczkodany”, “Jan Karol Maciej Wścieklica”
1925 – „Sonata Belzebuba”
1934 – „Szewcy”

Proza:

1911 – „622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta” (powieść)
1919 – „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia”
1923 – „Teatr. Wstęp do Czystej Formy w teatrze”
1927 – „Pożegnanie jesieni” (powieść)
1930 – „Nienasycenie” (powieść)
1936 – „Niemyte dusze”

Malarstwo:
(wybrane tytuły)

1913 – „Autoportret”
1916-21 – „Kuszenie św. Antoniego I”
1918 – „Pejzaż australijski”
1920 – „Kompozycja ze śpiącą kobietą i potworem (Samobójstwo)”
1921-22 – „Fantazja-Bajka”, “Stworzenie świata”
1927 – „Fałsz kobiety. Portret Maryli Grossmanowej z autoportretem”
1938 – „Dr Jeckyll (autoportret)”, „Mr Hyde (autoportret)”