Dąbrowska Maria

Maria Dąbrowska urodziła się 6 października 1889 w Russowie koło Kalisza. Pochodziła ze zubożałej szlacheckiej rodziny. Z domu rodzinnego wyniosła fascynację fenomenem życia, zainteresowanie ludowością i folklorem.

W czasie studiów w Szwajcarii i Belgii zainteresowała się tematyką niepodległościową. Te zainteresowania kontynuowała w czasie małżeństwa z Marianem Dąbrowskim, zaprzyjaźnionym z Józefem Piłsudskim.

Do grona jej przyjaciół należeli: Jerzy Andrzejewski, Kazimiera Iłłakowiczówna, Mieczysław Jastrun, Melchior Wańkowicz i wielu innych polskich pisarzy, poetów, aktorów.

Charakterystyka twórczości

Przygoda Dąbrowskiej z literaturą rozpoczęła się od publicystyki. Debiutem artystycznym pisarki jest zbiór opowiadań "Gałąź czereśni" wydany w 1921 roku. Dziełem, które przyniosło Dąbrowskiej pamięć u potomnych, stała się tetralogia zatytułowana "Noce i dnie", wydana w latach 1932-1934.

Inne dzieła autorki:

"Uśmiech dzieciństwa" (zbiór opowiadań),
"Szkice o Conradzie" (Zbiór esejów),
"Ludzie stamtąd" (zbiór opowiadań),
"Dzienniki".

Pisarka zmarła 19 maja 1965 roku w Warszawie.