z mamą o Marcinie. Matka Marcina opowiadała o nim mamie Mady i przestrzegała przed nim.
Wróciły z wakacji. Mada spotkała go wczesną jesienią na przystanku. Była jesień i nie mogła o nim zapomnieć. Kiedy zostawała sama w domu wyobrażała sobie Marcina.
Mieszkały na ulicy Kwiatowej. Szła wieczorem do domu, kiedy ktoś krzyknął „Uważaj! Zapałka na zakręcie!” To był Marcin. Najpierw był zdziwiony, że to ona, a potem powiedział, że czekał tu na nią. Zaczęła iść do domu, ale dogonił ją i powiedział, żeby mu uwierzyła, ponieważ czekał na nią.
Opowiedziane z perspektywy Marcina
Matka zapytała go, czy pił i odgarnęła włosy z czoła Mady. Usiedli przy stoliku, ale nie był w stanie rozpocząć żadnej rozmowy. Pomyślał o tym, że wyszedł z Adamem z urodzin i wrócili z butelką. Gdyby matka chciała mu zaufać, byłby silniejszy. Lgnął do Mady jak ćma do światła. Gdy nic o nim nie wiedziała, to nie mogła mu nic zarzucać. Odprowadził Madę i wrócił do domu. Matka była sama i zapytała go, czy odprowadził ją do domu. Dawno wyrobiła sobie zdanie o niej.
Pewnego wieczoru zaproponował jej, aby wypłynęli na jezioro. Chciał złowić rybę. Dał jej wtedy swój sweter i czuł, że dba o jej bezpieczeństwo.
Kiedyś „kochał” Mariolę. Stworzył sobie fikcję i przyjął ją za prawdę. Roman, któremu zawsze się podporządkowywał, wepchnął go do pokoju i była tam Mariola.
Kiedy szedł do domu, zobaczył Madę, która wracała od strony Osady. Matka powiedziała mu, że czuje strach o Madę, ale też nie ufa mu i kazała mu ją zostawić. Marcin powiedział, że są siebie warci. I wtedy matka uderzyła go w twarz, ponieważ stanęła w obronie dziewczyny, którą on kochał. Następnego dnia poinformowała go, że wracają do domu. Poszedł z Madą na korty, ale nie mógł grać. Dziewczyna
