„Natalii - która jest latarnią zaczarowanej dorożki” – taką dedykacją rozpoczyna się dzieło Gałczyńskiego. W wierszu można wydzielić sześć odrębnych części. Każdą z nich poeta oznaczył żartobliwym terminem muzycznym, oddającym tempo opisywanego spaceru. I tak pierwsza strofa rozpoczyna się w rytmie allegro (szybkie tempo), kolejne zostają oznakowane jako: allegro sostenuto (tempo poważne), allegretto (żwawo), allegro ma non troppo (umiarkowanie szybkie), allegro cantabile (śpiewne), allegro furioso alla polacca (szaleńczo, w polskim stylu – termin stworzony przez Gałczyńskiego). Układ wersów w kolejnych zwrotkach jest nieregularny, wersy krótkie, w większości przypadków rymy zachowują układ krzyżowy. Najbardziej charakterystycznym środkiem stylistyczny są powtórzenia (fraza: „Zaczarowany dorożkarz / Zaczarowana dorożka / Zaczarowany koń”) i wyliczenia („nocny TRAMWAJ, nocna TRUMNA”).
Zaczarowana dorożka - Analiza wiersza
„Natalii - która jest latarnią zaczarowanej dorożki” – taką dedykacją rozpoczyna się dzieło Gałczyńskiego. W wierszu można wydzielić sześć odrębnych części. Każdą z nich poeta oznaczył żartobliwym terminem muzycznym, oddającym tempo opisywanego spaceru. I tak pierwsza strofa rozpoczyna się w rytmie allegro (szybkie tempo), kolejne zostają oznakowane jako: allegro sostenuto (tempo poważne), allegretto (żwawo), allegro ma non troppo (umiarkowanie szybkie), allegro cantabile (śpiewne), allegro furioso alla polacca (szaleńczo, w polskim stylu – termin stworzony przez Gałczyńskiego). Układ wersów w kolejnych zwrotkach jest nieregularny, wersy krótkie, w większości przypadków rymy zachowują układ krzyżowy. Najbardziej charakterystycznym środkiem stylistyczny są powtórzenia (fraza: „Zaczarowany dorożkarz / Zaczarowana dorożka / Zaczarowany koń”) i wyliczenia („nocny TRAMWAJ, nocna TRUMNA”).
