"Sklepy cynamonowe" Brunona Schulza wydano w 1933 roku. Jest to zbiór opowiadań, które początkowo były jedynie dodatkami do listów, jakie autor pisał do swojej znajomej, poetki i prozaiczki Debory Vogel. Zofia Nałkowska, zauroczona talentem skromnego Schulza, pomogła je wydać. "Sklepy cynamonowe"stanowią rodzaj fantastycznej autobiografii Schulza, który opisuje w nich wspomnienia z dzieciństwa: swą rodzinę i innych mieszkańców Drohobycza, w którym się wychował, szczególny nacisk kładąc na postać swojego ojca, Jakuba, umieszczanego w różnych rolach.
Schulz zastosował w swoich opowiadaniach nowatorską formę, zwaną liryczną prozą poetycką. Fabuła poszczególnych utworów, często pozbawiona związków przyczynowo-skutkowych i dość szczątkowa, pełni rolę drugorzędną wobec bogatego stylu narracyjnego, obrazowego (opisywanie barw, dźwięków, kształtów, często synestezja, odbieranie pewnych bodźców przez nieprzeznaczone do tego zmysły, np. przypisywanie dźwięków do barw) i pełnego ekspresji. Licznie występują w jego słowach środki artystycznego wyrazu (metafory, personifikacje itp.), zaś jego opowiadania nabierają charakteru odrealnionego - onirycznego, fantastycznego. Pojawia się niewiele dialogów, raczej występują monologi wewnętrzne bohaterów. Narrator zachowuje dystans do opisywanego świata.
