Przedmiotem wiersza jest ciepłe, zabawne wyznanie miłości poprzez rozmowę dwojga zakochanych. Kobieta prosi ukochanego, by udowodnił, że ją kocha w każdej możliwej sytuacji. Ten odpowiada, opowiadając o uczuciu, które przejawia się w każdym, nawet najdrobniejszym codziennym szczególe. Kochać można: „w kapeluszu i w berecie”, „i w brzozach, i w malinach”, „w taksówce i w samochodzie” i o każdej porze roku. Miłość trwa pomimo upływu czasu i wbrew wszystkim przeciwnościom losu.
Utwór ma formę dialogu pomiędzy parą zakochanych. Za podmiot liryczny możemy uznać mężczyznę odpowiadającego na prośbę kobiety: „Powiedz mi, jak mnie kochasz”. Zakochany odpowiada wyliczając sytuacje, w których może wyrazić swoją miłość. Jego opowieść jest prosta, bezpretensjonalna i szczera, a kolejne wyliczenia zabawne i przekorne. Mężczyzna w przekonujący sposób udowadnia swoje przywiązanie do ukochanej.
Przedmiotem wiersza jest ciepłe, zabawne wyznanie miłości poprzez rozmowę dwojga zakochanych. Kobieta prosi ukochanego, by udowodnił, że ją kocha w każdej możliwej sytuacji. Ten odpowiada, opowiadając o uczuciu, które przejawia się w każdym, nawet najdrobniejszym codziennym szczególe. Kochać można: „w kapeluszu i w berecie”, „i w brzozach, i w malinach”, „w taksówce i w samochodzie” i o każdej porze roku. Miłość trwa pomimo upływu czasu i wbrew wszystkim przeciwnościom losu.
