Charakterystyka profesora Higginsa
Profesor Henry Higgins jest głównym bohaterem dramatu Georga Bernarda Shawa zatytułowanego „Pigmalion”. Utwór nawiązuje do mitu o rzeźbiarzu, który wykonał statuę kobiety tak pięknej, iż zakochał się w niej i poprosił bogów, by ją ożywili. Profesor Higgins jest odpowiednikiem Pigmaliona. Z materiału, jakim jest biedna kwiaciarka, Eliza Doolittle, tworzy damę, posługując się nauką fonetyki zamiast dłutem. Kiedy jednak Pigmalion i jego ukochana Galatea połączyli się ze sobą w miłości, Higgins i Eliza nie robią tego, gdyż oboje są na to zbyt dumni.
Bohatera po raz pierwszy poznajemy, kiedy kryje się podczas burzy pod portykiem jednego z kościołów w Covent Garden. Jest mężczyzną w średnim wieku i zapisuje za pomocą symboli słowa kwiaciarki. Po chwili odgaduje pochodzenie zebranych ludzi na podstawie ich sposobu mówienia. Dalszy rozwój akcji wyjaśnia, iż jest on profesorem fonetyki, autorem dzieła „Alfabet powszechny”. Planował wybrać się do Indii, aby poznać pułkownika Pickeringa, autora „Wymowy sanskrytu”, jednak pułkownik przybył do Londynu, aby spotkać się właśnie z Higginsem, co jest początkiem ich przyjaźni.
Higgins mieszka jedynie z gospodynią, gdyż jest kawalerem, a bez niej nie dał by sobie rady ze względu na swoje bałaganiarstwo. Jak sam przyznaje, kobiety go nie interesują, ponieważ żadna nie dorównuje jego matce, prawdziwie mądrej i rozsądnej kobiecie, która bezskutecznie stara się utemperować charakter syna. Wystarcza kilka zdań, wypowiedzianych przez bohatera, aby zauważyć, iż chociaż jego wymowa jest bez zarzutu, to jednak jego słowa często bywają nieeleganckie. Profesor nie stroni od przekleństw i obelg, które kieruje w stronę Elizy Doolittle. Zdecydowanie
