Rozdział I
Folwark Dworski, farma pana Jonesa. Właściciel zakończył pracę i poszedł spać. Zwierzęta z folwarku, wykorzystując fakt, że pan Jones jak zwykle popił sobie przed snem, urządziły zebranie w stodole. Chciały posłuchać słów starego knura Majora. Knur miał poprzedniej nocy bardzo dziwny sen i chciał opowiedzieć go innym zwierzętom. Major opowiadał o niedoli zwierząt, wykorzystywanych do ciężkiej pracy przez człowieka, potem zabijanych, kiedy nie mają sił do dalszej pracy. Zdaniem knura, głównym wrogiem zwierząt jest człowiek, bo nie pracuje a usunięcie go zakończy wszystkie ich kłopoty. By zakończyć władzę człowieka nad zwierzętami, konieczne jest wywołanie powstania. Po jego sukcesie zwierzętom nie wolno – przestrzegał Major – upodobnić się do ludzi. Zabronione będzie zamieszkiwanie w domu człowieka, picie alkoholu, dotykanie pieniędzy czy noszenie ubrań.
Potem Major opowiedział swój sen. Dotyczył on hymnu zwierząt, zapomnianej przez niego pieśni, którą śpiewała mu matka. Jej tytuł to „Zwierzęta Anglii”. Major we śnie przypomniał sobie słowa i postanowił nauczyć pozostałych. Pieśń zapowiada, że nadejdzie dzień, kiedy będą wolne, a człowiek przestanie nad nimi panować. Chóralne wykonanie hymnu przez zwierzęta obudziło pana Jonesa. Farmer był przekonany, że ktoś zakradł się do kurnika. Wystrzelił z dubeltówki, a przerażone tym zwierzęta uciekły i zebranie zakończyło się.
Rozdział II
Trzy dni po zebraniu stary Major zdechł w czasie snu. Zwierzęta zapamiętały to, co mówił im o wolności. Na farmie zaczęły się przygotowania do powstania i obalenia pana Jonesa. Przez trzy miesiące zwierzęta przekazywały innym zawarte w przemówieniu Majora przesłanie. Na czele szykowanego buntu stanęły świnie, uważane za najinteligentniejsze ze zwierząt. Przywódcami świń zostały dwa samce:
