,,Dom dzienny, dom nocny” to zbiór szkiców luźno powiązanych motywem domu, do którego wprowadza się para głównych bohaterów. Narrator utworu oprowadza czytelnika śladami mieszkańców małej miejscowości w Kotlinie Kłodzkiej. Powieść składa się z kilkudziesięciu rozdziałów, każdy z nich jest poświecony jakiejś historii, postaci lub obserwacji głównej bohaterki. Główny wątek, związany z codziennym życiem domu przeplata się z dziejami mieszkańców Piętna, powojennymi historiami o niemieckich osadnikach, wizjami sennymi bohaterów i legendą o świętej Kummernis. Takie – pozornie chaotyczne zestawienie – nabiera sensu, gdy czytelnik zaczyna łączyć nie fakty a motywy.
Wszystkich bohaterów utworu łączy jeden problem. Każda z opisanych postaci stara się w jakiś sposób przeniknąć, zrozumieć lub ,,zaczarować” otaczającą rzeczywistość. Jednym udaje się to poprzez sen, inni szukają odpowiedzi we wróżbach lub układach planet. Jeszcze inni doświadczają daru objawienia. Ważny jest moment olśnienia, chwila, w której człowiek poznaje w pełni samego siebie. Nie każdemu jest dane dotrzeć do sedna tajemnicy, ale każdy do tego dąży. Marek Marek nadaremno szuka przyczyny własnego cierpienia, Paschalis chce zgłębić sekret kobiecości, Lew odkrywa siłę przepowiedni, a główna bohaterka pragnęłaby poznać prawdziwe oblicze Marty.
Ważnym elementem utworu jest nastrój – oniryczny, z pogranicza snu i jawy, czasem niemalże magiczny. W takiej scenerii poruszają się bohaterowie powieści, obdarzeni przez autorkę dziwnymi przypadłościami (wilkołactwo), tęsknotami (koniec świata, zmiana płci) i cechami charakteru. ,,Dom dzienny…” przypomina swym klimatem dzieła z kręgu realizmu magicznego. Świat powieści to miejsce płynne i ulegające ciągłym przemianom – co potęguje niepewność bohaterów. Człowiek, jako istota podlegająca przemianom wciąż, na nowo musi odkrywać samego siebie. Definiować i nazywać elementy otaczającego świata tak, by nie uległy zapomnieniu. Trafnie oddaje to jedna z wypowiedzi głównej bohaterki: ,,Ni stąd, ni zowąd przyszła mi do głowy myśl dziwaczna i potężna: że jesteśmy ludźmi przez zapomnienie i nieuwagę. Że naprawdę w jedynej prawdziwej rzeczywistości jesteśmy istotami wciągniętymi w ogromną kosmiczną bitwę, która być może trwa od wieków i nie wiadomo, czy w ogóle się skończy.”
Wszystkich bohaterów utworu łączy jeden problem. Każda z opisanych postaci stara się w jakiś sposób przeniknąć, zrozumieć lub ,,zaczarować” otaczającą rzeczywistość. Jednym udaje się to poprzez sen, inni szukają odpowiedzi we wróżbach lub układach planet. Jeszcze inni doświadczają daru objawienia. Ważny jest moment olśnienia, chwila, w której człowiek poznaje w pełni samego siebie. Nie każdemu jest dane dotrzeć do sedna tajemnicy, ale każdy do tego dąży. Marek Marek nadaremno szuka przyczyny własnego cierpienia, Paschalis chce zgłębić sekret kobiecości, Lew odkrywa siłę przepowiedni, a główna bohaterka pragnęłaby poznać prawdziwe oblicze Marty.
Ważnym elementem utworu jest nastrój – oniryczny, z pogranicza snu i jawy, czasem niemalże magiczny. W takiej scenerii poruszają się bohaterowie powieści, obdarzeni przez autorkę dziwnymi przypadłościami (wilkołactwo), tęsknotami (koniec świata, zmiana płci) i cechami charakteru. ,,Dom dzienny…” przypomina swym klimatem dzieła z kręgu realizmu magicznego. Świat powieści to miejsce płynne i ulegające ciągłym przemianom – co potęguje niepewność bohaterów. Człowiek, jako istota podlegająca przemianom wciąż, na nowo musi odkrywać samego siebie. Definiować i nazywać elementy otaczającego świata tak, by nie uległy zapomnieniu. Trafnie oddaje to jedna z wypowiedzi głównej bohaterki: ,,Ni stąd, ni zowąd przyszła mi do głowy myśl dziwaczna i potężna: że jesteśmy ludźmi przez zapomnienie i nieuwagę. Że naprawdę w jedynej prawdziwej rzeczywistości jesteśmy istotami wciągniętymi w ogromną kosmiczną bitwę, która być może trwa od wieków i nie wiadomo, czy w ogóle się skończy.”
