„Cesarz” składa się z trzech części. Pierwszą, zatytułowaną Tron, wypełniają wypowiedzi urzędników i członków świty etiopskiego władcy. Opisują oni rozkład dnia Hajle Sellasje. Wypowiedzi tytułowego bohatera nie ma w książce. Dzień cesarza zaczyna się od pobudki i spaceru po pałacowym ogrodzie, gdzie władca wysłuchuje raportów trzech ważnych urzędników zajmujących się podsłuchami i wykrywaniem spisków. Potem cesarz rozpoczyna urzędowanie – odbywa się godzina nominacji, godzina kasy, godzina ministrów i godzina sprawiedliwości.
Członkowie świty opowiadają o swoich obowiązkach – jeden z nich zajmuje się ścieraniem nieczystości, jakie pies cesarza pozostawia na obuwiu urzędników. Pies jest nietykalny, może brudzić gdzie zechce, stąd konieczność zatrudnienia kogoś, kto po nim sprząta. Zadaniem innego przybocznego jest podkładanie poduszek pod nogi pana, kiedy siedzi. Musi to robić w odpowiednim momencie, by nogi władcy ani przez moment nie zawisły w powietrzu. Kolejny sługa odpowiedzialny jest za otwieranie drzwi, tak, by cesarz wychodząc z sali nie musiał przystawać, ale nie za wcześnie, by nie powstało wrażenie, że boski władca jest wypraszany z komnaty. Jest też posada dla urzędnika, który kłania się, kiedy upływają kolejne godziny, bo cesarz nie patrzy na zegarek i po kilkukrotnym ukłonie swojego dworaka poznaje, że czas skończyć godzinę nominacji a zacząć godzinę kasy. Sporą część aktywności monarchy pochłaniają wizyty w kraju i zagranicą. Specjalna rola przypada wtedy urzędnikowi odpowiedzialnemu za układanie spisu delegacji udającej się razem z Hajle Sellasje. Każdy chce się wepchnąć na listę i to na najlepszym miejscu.
Poddani cesarza wymieniają tytuły, jakie władca sam sobie nadał: „Zwycięski Lew Plemienia Judy”, „Król królów Etiopii”, „Wybraniec Boży”. Z relacji
Członkowie świty opowiadają o swoich obowiązkach – jeden z nich zajmuje się ścieraniem nieczystości, jakie pies cesarza pozostawia na obuwiu urzędników. Pies jest nietykalny, może brudzić gdzie zechce, stąd konieczność zatrudnienia kogoś, kto po nim sprząta. Zadaniem innego przybocznego jest podkładanie poduszek pod nogi pana, kiedy siedzi. Musi to robić w odpowiednim momencie, by nogi władcy ani przez moment nie zawisły w powietrzu. Kolejny sługa odpowiedzialny jest za otwieranie drzwi, tak, by cesarz wychodząc z sali nie musiał przystawać, ale nie za wcześnie, by nie powstało wrażenie, że boski władca jest wypraszany z komnaty. Jest też posada dla urzędnika, który kłania się, kiedy upływają kolejne godziny, bo cesarz nie patrzy na zegarek i po kilkukrotnym ukłonie swojego dworaka poznaje, że czas skończyć godzinę nominacji a zacząć godzinę kasy. Sporą część aktywności monarchy pochłaniają wizyty w kraju i zagranicą. Specjalna rola przypada wtedy urzędnikowi odpowiedzialnemu za układanie spisu delegacji udającej się razem z Hajle Sellasje. Każdy chce się wepchnąć na listę i to na najlepszym miejscu.
Poddani cesarza wymieniają tytuły, jakie władca sam sobie nadał: „Zwycięski Lew Plemienia Judy”, „Król królów Etiopii”, „Wybraniec Boży”. Z relacji
