Boska komedia - Geneza utworu

„Boska komedia” to największe dzieło średniowiecznego poety, poemat epicki pisany przez całe jego życie. Utwór jest wyrazem jego wielkiej miłości do Beatrycze. Ta synteza średniowiecznych trendów w literaturze jest zarazem zapowiedzią nowego okresu, który nadejdzie po średniowieczu.
Dzieło zbudowane jest z trzech części (Piekło, Czyściec, Niebo). Każda z nich składa się z 33 pieśni.
„Boska komedia” przedstawia wędrówkę samego poety przez zaświaty. Przewodnikiem przez piekło oraz czyściec jest Wergiliusz. Dante uważał go za swojego poetyckiego mistrza. W raju natomiast rolę przewodnika pełni Beatrycze, przedwcześnie zmarła ukochana poety.
Wędrówka ta to alegoria dążenia człowieka ku Bogu, ku odrodzeniu moralnemu poprzez poznanie wszystkich ciemnych grzechów i występków ludzkości i stopniowe oczyszczanie się z nich. Poeta, poprzez ukazanie ogromu zła, chciał wstrząsnąć sumieniem ludzkości.
Poemat jest pełen alegorii, metaforycznych odniesień.